Vrijdag 17 september 2010
Frangokastello – Loutro
Om acht uur staan we op en een kwartiertje later zitten we aan het ontbijt. Ik bestel weer een nescafé en een omelet. We pakken in, rekenen af en vertrekken om 09.20 uur. Vandaag willen we het stukje E4 tussen Frangokastello en Hora Sfakion dichtlopen.
Of eigenlijk tot de Imbros kloof, de rest van het traject hebben we al gelopen.
Daarna willen we in Hora Sfakion de boot pakken naar Loutro en daar een rustdag doorbrengen. We beginnen met asfalt, dat is niet anders. Verder is het 30 graden, in de plus uiteraard. Om half tien lopen we langs het kasteel gebouwd door de Venetianen in 1371. Zo in tegenlicht ziet het kasteel er wel indrukwekkend uit. Hier het kasteel vanaf de zonkant. Op de achtergrond is een puntje zee te zien. En dit is de binnenkant. Tja, ik heb geen idee hoe het er hier toentertijd heeft uitgezien. Verder is er hier een puik zandstrand. Badgasten zijn er nog niet, die zitten nog te ontbijten. Sla voor ‘Fata Morgana’ rechtsaf. Tja, wat is dat nu weer? Later lees ik dat je op bepaalde dagen beelden ziet – in de vorm van mensen en kamelen – boven zee. Het zou een luchtspiegeling kunnen zijn vanuit Afrika. De meeste Oleanders zijn uitgebloeid. Deze ‘doen’ het nog, het is zeker een ander soort. Is dit een bermmonument? In dat geval staat er altijd een foto bij. Helaas, het Grieks beheers ik niet, dus ik kan geen chocola maken van de tekst. Op dit kruispunt zijn we eerder geweest, we hebben dus het eerste gaatje dicht gelopen. Iets verderop staat de taverna waar we gisteren ook nescafé hebben gedronken.
Dat doen we uiteraard deze keer ook weer.
Dit soort ‘kapelletjes’ zie je overal staan. De ene is uiteraard mooier dan de andere.
Je kunt ze gewoon bij de bouwmarkt kopen, ik zag in Thessaloniki eens een hele mooie à €250,- Dat is een heel bedrag, maar dan heb je ook wat. Intussen zijn we een stukje gestegen en hebben we een mooi uitzicht over de vlakte van Frangokastello. Ai, weer zo’n fraai kapelletje. Uiteraard kun je er kaarsjes in branden. Olijven, ze beginnen er al ‘gezellig’ uit te zien. Olijven in de salade lust ik niet, maar thuis gebruiken we uitsluitend olijfolie. We hebben nog een blik à 5 liter uit Sicilië, maar ik moet eraan denken de laatste dag in Heraklion nog een blik te kopen. Dit is de olijfgaard. De bomen zien er nogal ‘pierig’ uit, maar van dit soort bomen komt de lekkerste olijfolie. Om 13.00 uur lopen we het dorpje Voukás in. We hebben er alweer 12 kilometer (over asfalt) opzitten. Het eerste restaurant zit op slot, zo te zien al jaren, maar iets verder is er een mini-market annex taverna annex dorpshuis. Tja, het ziet er niet uit, maar de cola is koud. Iets verder staat een muur voorzien van portretten van vrijheidsstrijders. Veteranen dus.
In Nederland wordt binnenkort de Veteranenwet behandeld, mogelijk komen er dan in Nederland ook dit soort muurtjes. We lopen het dorpje uit en blijven een kilometertje uit de kust. Kijk, de ingang van de Imbros kloof, die we in 2008 gelopen hebben. We hebben dus het ‘gaatje’ in de E4 dicht gelopen. Vanaf hier zouden we dus ‘mogen’ liften, helaas, geen pick-up te zien. Lopen dus, langs deze rotswoning. Dit is het dorpje Komitades. Hier is een Veteraan actief geweest. De wapens zijn duidelijk uit WO-II en zoals bekend is er toen zwaar gevochten op Kreta. Iets verder staat een groot restaurant. Volgens Menno is hier ook een bushalte.
De bushalte is er niet, maar volgens de uitbater stopt de bus als je een stopteken geeft. Het is nu 14.45 uur en de bus komt om en nabij 15.30 uur langs. Tijd genoeg voor een echt Grieks biertje, een Mythos. Volgens mijn GPS hebben we er bijna 15 kilometer opzitten en zitten we hier op 161 meter. En dat in +30, ik vind het aan de warme kant. Het uitzicht vanaf het terras is wel fabelachtig. Op tijd staan we bij de bushalte en inderdaad, de bus komt en hij stopt. Snel de rugzakken onderin, een kaartje kopen (dat kan hier gewoon bij de chauffeur à €1,40) en we rijden.
Het is bijna 4 kilometer naar Hora Sfakion, maar het is wel langs een brede en drukke asfaltweg. Bovendien hebben we deze weg in 2008 al gelopen, dus we zijn verontschuldigd. Zo’n tien minuutjes later bereiken we de bushalte in Hora Sfakion.
Wij stappen uit en meteen stappen de nieuwe passagiers in. We kopen meteen een retourtje naar Loutro à €5,50 p/p en horen dat de boot om 17.30 uur gaat. Dat betekent anderhalf uur wachten. Op zich niet zo erg, Menno bestelt zwaardvis in een restaurant (hij had voor onderweg geen lunch meegenomen) en ik (ik had wel een lunch meegenomen) ga – na een colaatje – een rondje lopen. Ach, ik ken dit dorpje goed, maar het is leuk om ergens terug te komen. Tja, het dorpje is eigenlijk één groot terras met aanpalende winkeltjes. Tjonge, ik zie hier zelfs De Telegraaf van vandaag (!) in de kiosk. Volgens de kop is er nog geen nieuw kabinet. Uit sms’jes wisten we al dat het ’s nachts in Nederland vriest en dat het ’s ochtends begint met +7⁰C. Dit bord staat hier ook al jaren. Nu weten we het wel. Geld lenen bij de EU is voorlopig verleden tijd. Ik overweeg nog even om een uurtje op het (keien)strand te gaan zitten, maar doe het toch niet. Hier het strandje vanaf de andere kant. Ruim op tijd staan we bij de steiger. Daar komt hij aan in pal tegenlicht. Tjonge, jonge, er komen toch een boel mensen van de boot af! Ik tel één minuut mensen en na een kwartier is de boot leeg. OK, ik kom op zo’n 1000 personen. Die hebben vandaag allemaal de Samaria kloof gelopen. Zo meteen stappen ze in de gereedstaande bussen die hen weer terug rijden naar Chania. Tja, ze zijn dan zeker een uurtje of 15 à 16 in touw geweest! OK, we kunnen boarden en meteen vertrekken we. Het begint al te schemeren. Nog een laatste blik op Hora Sfakion. In pal tegenlicht varen we naar Loutro. Het schemert, maar zo donker als op de foto was het niet. Met een kwartiertje varen zijn we in Loutro, daar ontschepen we uit de Daskalogiannis. Vlot lopen we naar het op één na laatste hotel in Loutro: Keramos. Het is niet Georgia die we aantreffen, maar haar broer: Andreas. Het geeft niet, hij weet dat we kamer 1 hebben gereserveerd. Gelukkig maar, dat reserveren, want alle andere kamers zijn bezet.
Zo te horen gaan veel Grieken momenteel in eigen land op vakantie, omdat ze buitenlandse reizen ‘even’ niet kunnen betalen. Op de kamer doe ik eerst een wasje en ga onder de douche. Daarna is Menno aan de beurt. Tja, het loopt tegen achten en ik krijg toch wel trek. Ik zit op een – voor mij – normaal eetritme. Ik besluit alleen naar restaurant Kyma te gaan en vast te beginnen. Ai, de eigenaar is nog dezelfde als vorig jaar en ik word hartelijk ontvangen. Ik bestel meteen, de kaart heb ik niet nodig. Iets van de grill graag, ja porc is prima, wat frites erbij, nee geen salade. En uiteraard een halve kilo rode huiswijn. Wat mij opvalt, vorig jaar zat ik hier nagenoeg in mijn ‘uppie’, nu zit Kyma redelijk vol. Waar is ‘Kostas’ trouwens. Normaliter komt de ‘nachtburgemeester’ van Loutro even langs. Ik moet straks even naar hem vragen.
Menno schuift aan en bestelt nog wat. Morgen een rustdag, maar ik ben van plan om naar Anopoli te lopen om foto’s weg te brengen. Helaas, mobiel bellen lukt niet, het netwerk valt telkens weg.