Dinsdag 14 september 2010
Heraklion – Askifou
Om kwart over zeven ontbijten we bij Starbucks. Daarna pakken we de rugzak in en retourneren de sleutel van de kamer. Op naar het busstation.Daar koopt Menno twee kaartjes naar Chania à €12,60 per stuk. De bus staat al gereed en even voor half negen kunnen we ‘boarden’. Exact, precies, punctueel om 08.30 uur rijden we. Laat dat op tijd rijden maar aan KTEL over. Het is een SETRA bus van de bekende Duitse autobusfabrikant te Ulm.
Om 10.00 uur zijn we in Rethimno, het was trouwens ontzettend druk onderweg.
Twintig minuutjes later rijden we weer en gaan op weg naar Chania.
Om 11.15 uur rijden we het busstation van Chania in. Tja, het is nog steeds dezelfde puinhoop als altijd. Dat wil zeggen, burgerauto’s (van de buschauffeurs?) en bussen staan hier kriskras door elkaar. In elk geval is het wagenpark pico bello. Alleen onderhoudstechnisch lijkt me het een ramp. Helemaal rechts staat een bus van MAN, dan een VOLVO, een MERCEDES, een SETRA, een SCANIA, weer een SETRA enz. Daar ben je als monteur mooi klaar mee. Tjonge, het is hier trouwens best warm, 31 graden in de plus. Menno koopt kaartjes naar Askifou à €5,50 per stuk. De (enige) bus van vandaag vertrekt om 14.00 uur. We hebben dus tijd voor een bakje koffie. Nou ja, de Griekse ‘koffie’ (=drap) is niet te drinken.
Het wordt dus nescafé. Chania ken ik natuurlijk (goed), toch loop ik nog een klein rondje. De altijd in het zwart geklede bedelares bij de uitgang van het busstation zit niet op haar vaste plek. Zou ze opgepakt zijn?
Zomaar een foto op straat. Dit is een NEOPLAN reisbus, die had ik op het busstation nog niet gezien. Op de hoek van de straat is een visverkoper actief. Iets verderop is een parkje, met uiteraard een aantal ‘helden’ uit voorbije oorlogen. Zomaar op straat. Dit is de ingang van de overdekte markt. Er staat een zeer bloot geklede (zeg maar ontklede) dame links van de ingang te bellen. Zou ze op klanten uit zijn? Markt vind ik altijd leuk, maar zoals bekend ben ik hier eerder geweest. Toch blijft het leuk. Hier een plaatje van het ultieme vervoermiddel op Kreta, de scooter. Een auto kun je hier nergens kwijt, hoewel, een scooter moet je er ook tussen persen. Ik loop de Halidon – toch wel dé straat van Chania – een stukje af en kom langs de Grieks-orthodoxe kathedraal. Toch wel een imposant bouwwerk. Binnen weer de iconen die door de gelovigen uitgebreid gekust worden.
Op de terugweg naar het busstation loop ik even naar de Inca supermarkt om fris en yoghurt in te slaan. De yoghurt nuttig ik meteen in het busstation als lunch.
Tegen tweeën kunnen we de bus in en om twee uur rijden we weer. De bus is zoals gewoonlijk aardig vol. Zelf zit ik op de achterbank in het midden, dan kan ik mijn benen tenminste kwijt. Wat minder is, twee schoolmeisjes van een jaar of 15 komen links en rechts van me zitten. Ik krijg het er warm van. Gelukkig staat de airco in de bus aardig koud. Om 15.20 uur rijden we Askifou in. De bus stopt – voor ons? – precies voor ‘Rooms for Rent’. Kijk, dat is nu service. We strijken op het terras neer en meteen wordt er een glas raki voor ons neergezet. Kijk, dat is nu echt Grieks. Gelukkig is er een kamer voor ons, die gelegen is aan een eigen terras. Eerst ga ik onder de douche, ik ben gewoon plakkerig van de reis. Toch is het hier veel frisser dan in Chania, we zitten hier tenslotte op 725 meter hoogte.
Daarna lopen we een rondje door het dorp, groot is het niet. We zien nog de markering van de E4 naar het westen, naar de Katsiveli en de Volika hut. Daar zijn we vorig jaar geweest, echter de route naar Askifou hebben we toen niet kunnen vinden. Als we terug komen gaan we binnen zitten, buiten is het intussen te koud. Een kaart hebben ze hier niet, mevrouw vertelt wat de mogelijkheden zijn. Een Griekse salade? Prima, wat mij betreft. En souvlaki? Ook prima. Even later wordt de salade geserveerd begeleid met een halve kilo (ze zeggen hier kilo en geen liter) rode huiswijn. Als snel staat de Griekse salade op tafel, die ik deel met Menno. Dat is ook gebruikelijk hier, zo’n salade is veel te veel voor één persoon. Deze salade is werkelijk uitmuntend, alles komt hier vers van het land.
Na een paar minuten komt de souvlaki door. Tja, dat is hier zo de gewoonte, ze zetten het voorgerecht en het hoofdgerecht samen op tafel. Tja, dat heeft ook wel wat, zo kun je tussentijds de salade opknabbelen. Morgen staat de eerste wandeling op het programma. We beginnen met 400 meter stijgen en dan 1000 meter dalen naar de kust, naar Frangokastello.