Maandag 27 september 2010
Dinsdag 28 september 2010
Heraklion – Amsterdam
Menno vertrekt om 07.30 uur naar het vliegveld, zelf blijf ik nog een half uurtje liggen.
Als ontbijt maak ik zelf thee en eet mijn laatste crackers op. Ik lees in de hotelinformatie dat je voor de halve kamerprijs tot 18.00 uur op de kamer mag blijven. Dat ga ik doen, in mijn geval is dat wel handig. Eerst koop ik een blik van 5 liter olijfolie bij de supermarkt. Daarna loop ik naar de CD-winkel en geef de bestellijst van mijn broer af. Straks kom ik terug, dan hebben ze intussen mooi de tijd om de CD’s gereed te leggen. Ik kom (voor de zoveelste keer) langs de Saint Titus. Had ik deze informatie al op de foto gezet? Ik dacht het niet, dus bij deze. De zon komt op en voorziet de Saint Titus van een apart Halo-effect. Op naar ROAD voor de atlas. Het is even zoeken, want ’s avonds ziet het er heel anders uit dan overdag. Uiteindelijk blijkt de winkel vlak achter de Morosini fontein te liggen.Tjonge, het water staat er op! Dat mag wel in de – Griekse – krant! Iedereen noemt dit trouwens het Leeuwenplein. Ik maak meteen vijf foto’s, maar de eerste blijkt toch de beste te zijn. Tja, sowieso komt de lelijke bebouwing erop. De aanschaf van de atlas lukt (€23,-), volgens mij is dit ook het enige exemplaar dat voorradig is.
Op de 25^e Avgoustou zit om de 30 meter een man uit vermoedelijk een ver land een soort geleiballen te verkopen. Als je zo’n ding hard op een stukje plastic gooit wordt het na enkele seconden een aardbei of iets dergelijks. De mannen zitten de hele dag op de straatstenen en doen wanhopig hun best. Ik zie het een tijdje aan vanaf een bankje, maar zie niemand maar dan ook niemand zo’n ding kopen. Tja, wat moet je met zoiets. Terwijl ik hier zo zit nadert een jonge vrouw (16 jaar?/Roma?) met een baby op de arm.
Bij elke toerist houdt ze haar hand op. Tja, het is echt zielig natuurlijk, maar ik geef haar niets. Deze vrouw scoort vermoedelijk meer dan €150,- per dag. Ze had gewoon haar school moeten afmaken en een ordentelijke baan moeten zoeken. Als wij blijven geven verandert het nooit.
Het is half twaalf, tijd voor een nescafé en een lekker chocoladebroodje. Dat doe ik bij deze Sandwichbar nabij het Elefterias plein. De geblondeerde vrouw werkt hier, maar heeft even sigarettenpauze. De man daarachter is een klant. De uitbater van de Sandwichbar (niet op de foto), blijkt een Duitser. Hij spreekt ook heel redelijk Nederlands, want hij heeft een tijd een Nederlandse vriendin gehad. Zo zie je maar weer, je moet oppassen met je Nederlands, het kan zomaar dat iemand je verstaat. OK, op naar de CD-winkel waar 18 CD’s voor me gereed liggen. Als er iemand van Griekse muziek houdt, dan hoef je daar niet speciaal voor naar Heraklion, je kunt ook een mailtje (www.cretanmusic.gr/)  naar deze zaak sturen. Tot Australië aan toe worden hiervandaan CD’s verzonden. Kijk, dat is nog eens business.
Even na twaalven ben ik weer in Irini en pak ik alle boodschappen in. Toch wel leuk, dat winkelen.
Mijn wandelhemd doe ik even in een sopje, dit is ook het handigste overhemd om mee te reizen. Daarna ga ik lekker in het zonnetje op mijn balkon zitten. Zo kan ik nog een uurtje of wat bruinen. Tegenover Irini komt een parkeergarage. Vorig jaar zaten ze nog een meter of 15 beneden het maaiveld, nu zitten ze er 15 meter boven. Ze zijn goed opgeschoten terwijl de bekisting nog volledig met hout, hamer en spijkers wordt geconstrueerd. Tjonge, en dat in die hitte. Overigens, volgend jaar moet ik een kamer op een hogere etage boeken, want deze parking gaat de zon wegnemen. Om half vijf eet ik mijn laatste yoghurt met mijn laatste muesli en mijn laatste honing op.
Ik ben er precies mee uitgekomen. Ik ga nog even onder de douche en even na vijven loop ik het hotel uit. Op naar het Elefterias plein, waarvandaan de bus op het vliegveld rijdt.
Op het vliegveld nuttig ik een broodje en een nescafé. Het is hier niet goedkoop, maar dat geldt voor elk vliegveld. OK, de HV 920 om 22.30 uur staat op de monitor, dat klopt precies. Zo meteen inchecken, dan ben ik mijn rugzak vast kwijt. Even later staan er een aantal minder goede berichten op de ‘Departure’ monitor. De HV 136 naar Amsterdam is bijna 2 uur vertraagd, de HV 926 en de HV 646 zijn zo te zien op tijd, maar mijn vlucht – de HV 920 – is bijna 2 uur vertraagd. Tjonge, Transavia heeft dus alleen al vanavond 4 vluchten op Amsterdam. Wie zei ook alweer dat het slecht ging? Bijna 2 uur vertraagd, dat zetten ze expres zo op de monitor, want een vertraging van minder dan 2 uur kun je niet claimen.
Opeens zie ik dat de incheckbalie open gaat. Ik trek meteen een sprintje en sta als 2^e in de rij. Wat een geluk, het meisje denkt met mij mee en ik krijg stoel 14F (nooduitgang).
Mijn rugzakscan valt goed uit, maar ik moet mijn rugzak wel bij de ‘speciale’ bagage afgeven. Op naar de security, dat is in de rechterhoek, nu weet ik het weer. Ai, mijn tasje moet open. Het blijkt dat ze mijn bidons even willen zien. Het zouden natuurlijk bommen kunnen zijn. Tja, al deze (dure) ongein hebben we te danken aan onze moslimbroeders. Hier hangt ook een monitor. Tjonge, drie vluchten gaan redelijk op tijd, de mijne moet zo nodig vertraagd zijn. Nou, het is intussen kwart voor twaalf, hij staat er. Ik ben behoorlijk op kosten gejaagd, want voor een flesje cola durven ze hier €3,30 te vragen. OK, om 00.10 uur kunnen we boarden en tien minuutjes later zit ik op mijn stoel. Het toestel loopt trouwens tot de laatste stoel vol. Het is (uiteraard) een Boeing 737-800. Overigens, rij 14 en 15 is nooduitgang, maar rij 1 is ook ruim. De gezagvoerder meldt de reden van de vertraging. Een collega van hem heeft vanmorgen met dit toestel een nogal harde landing uitgevoerd op Groningen. Er is toen een technische inspectie uitgevoerd die een aantal uren in beslag heeft genomen. Het toestel is toen in orde bevonden.
Daarna heeft het toestel een vlucht gemaakt naar Amsterdam en daarna op Heraklion.
Dat stelt mij gerust, de volgende landing in Amsterdam zal ook wel goed gaan. Zouden we een gratis drankje krijgen aangeboden?
Om 00.36 uur gaan we taxiën en om 00.42 uur is de take-off. Ruim 2 uur vertraging dus, maar deze tijden gaat Transavia keihard ontkennen. Geen geld terug dus. De volgende keer vlieg ik weer gewoon met German Wings, die hebben tenminste goede piloten in dienst. Dat gratis drankje kan ik ook vergeten, ik moet gewoon betalen voor een bekertje koffie. Om 02.40 uur wordt de daling ingezet en om 03.00 uur staan we aan de grond (zachtjes).
Om 03.20 uur sta ik bij de bagageband en twintig minuutjes later heb ik mijn rugzak.Dochterlief belt op, ze staat met de auto buiten te wachten. Tjonge, het regent en wat is het koud! Ik wil eigenlijk meteen terug naar Kreta!
Om 04.15 uur lig ik op het logeerbed. Wat een dag(en).
Om 08.00 uur gaat de wekker. Dochterlief maakt thee en presenteert een ontbijt.
Daarna brengt ze me naar station Amsterdam Zuid. Tegen twaalven ben ik thuis. Tjonge, ik heb het wel een beetje gehad. Toch heb ik een prachtige wandelreis achter de rug, die ik niet graag had willen missen. Menno: bedankt.