Griekenland (sept 2017)

Donderdag 21 september 2017
Nafplion
Om acht uur genieten we het ontbijt.Christine heeft het adres voor ons gevonden van een audicien. Het blijkt een winkel met medische hulpmiddelen, ze hebben wel de batterijtjes van mijn merk en type. Helaas, filtertjes hebben ze niet, maar we worden verwezen naar een huisartsenpost om de hoek. Ai, we hebben pech. De audicien die hier inderdaad kantoor houdt is hier alleen op woensdag aanwezig.
Ok, we lopen naar de trap die ons naar boven, naar het Palamidi fort leidt.Het zijn wel 857 treden (volgens de Michelin gids, maar volgens de Lonely Planet is het aantal treden omstreden). Sowieso ligt het fort op 216 meter hoogte.
Er staat 20-30 minuten voor de klim, maar wij (ik) doen er 50 minuten over. Elke 50 treden moet ik wel een minuutje uithijgen.De poort, we zijn er bijna.Als 65-plussers tikken we €4,- p/p af.Mooi, informatie.Uit de reisgidsen vis ik nog aanvullende informatie. Het fort is gebouwd door de Venetianen tussen 1711 – 1714. Ze hebben er dus drie jaar over gedaan! Ongelooflijk!
Het complex bestaat uit acht autonome (in geval van nood zelfvoorzienende) bastions, die elk met elkaar in verbinding staan. Het fort is een meesterwerk van militaire architectuur.
Maar toch, hoewel het bestand moest zijn tegen de artillerie van die tijd, viel het na één week beleg in handen van de Turken. Het uitzicht (de schootsvelden) is niet verkeerd.We lopen rond en ik maak een aantal foto’s.Het uitzicht vanaf het hoogste punt is fenomenaal.In het bastion met de naam ‘Andreas’, met het karakteristieke reliëf van de Leeuw van San Marco boven de ingang, was het hoofdkwartier van het Venetiaanse leger.We hebben het gezien en we dalen de trap weer af. Dalen kan ik goed en binnen het kwartier staan we beneden.
Kijk, hier aan de straat is een bermmonument. Hier zal iemand – tragisch – om het leven zijn gekomen.Het is weer erg warm inmiddels en we genieten een versnapering.Ondertussen genieten we van de tuin.Hier vlakbij staat een historische poort. Konden ze de oude stenen niet hergebruiken?Iets verder staat weer een standbeeld van een dappere strijder uit de Griekse Onafhankelijkheidsoorlog. Kon er nu geen in de Engelse (wereld)taal gesteld bordje vanaf?Het is echt warm, maar deze kinderen op het schoolplein schijnen daar geen moeite mee te hebben.We lopen weer langs de ‘Running on Waves’, zo te zien is aan de overkant iemand bezig om zijn huisvuil te verbranden. Die versleten autobanden kunnen ook meteen mee.We kopen water, cola en nog zowat bij de supermarkt naast ons hotel. De vis laten we maar liggen.Eigenlijk wilden we (per bus/taxi) naar Tiryns, een burchtruïne een paar kilometer naar het noorden. Gisteren zijn we er met de bus langsgereden. De burcht is gebouwd tijdens de Myceense periode. Maar het is ons te warm, we zien er niet overheen. We lopen naar ons hotel en nemen er daar ons gemak van.
Tegen zessen lopen we de stad weer in. We willen gaan eten bij hetzelfde restaurant van deze middag (we hebben doorgegeven dat we niet met de groep meegaan). Dat ziet er toch ‘kek’ uit, zo te paard.En kijk eens wat een strijdvaardige blik!En dan nu de hamvraag: wie is dit?Vanavond live muziek, ik zie er naar uit.Hm, ze zijn binnen aan het inzingen, maar ik mag geen foto’s maken. Dat vind ik wel een beetje flauw. Maar ja, ze moeten zich nog omkleden, dat zal het zijn.
De bestelde Griekse salade komt door. Het ziet er wel een beetje vreemd uit, maar smaakt toch wel goed.Dan volgt de Chicken filets à la crème. Tja, wat moet ik hier nu van zeggen. Toch smaakt het wel goed. Hm, de muzikanten (op één na) vertrekken. De instrumenten blijven wel staan. Is die live muziek pas vanavond (laat)? De uitbater spreekt nauwelijks Engels, dus het vragen zal niet gaan.We krijgen nog wat fruit en gebak als toetje (van het huis). Ik bestel er een glas Raki bij.We rekenen €40,- af, rijkelijk veel voor het gebodene, maar ja, dit is een toeristische stad. Op naar ons hotel, douchen en te bed.