Zondag 28 september 2014
Rijsbergen – Breda
Om half zeven sta ik op. Vandaag is het maar een kilometer of 19, mits de bus voor de aftakroute naar Breda rijdt natuurlijk. Het is droog, maar wel is mijn tent aan de buitenkant nat van de regen en aan de binnenkant uitzonderlijk nat van condens. Een extreem natte dweil, daar lijkt mijn tent nog het meeste op. Ik bereid weer thee en havermoutse pap en iets na achten stappen we op. Er staat een sprankje zon, wel is het een beetje nevelig. We lopen naar het begin van de route, dat is maar een paar honderd meter.
Er staat hier een kapelletje, zouden ze dat express voor ons gedaan hebben? Er is informatie op papier, maar ook op plaquette. De tekst is nagenoeg hetzelfde. Er heeft hier een tram gereden, van het tramwiel heb ik helaas geen foto gemaakt. Wel een foto van de paddenstoel, deze kan wel een sopje gebruiken. Wij lopen naar Dreef, dat staat er niet op. Zo te zien staat er hier een originele grenspaal bij iemand op de oprit. De grens loopt hier niet, zoveel is zeker. Net scheen de zon nog, maar nu begint het weer dicht te trekken. Tegen negenen steken we de HSL-spoorlijn en de A16 over. Op de tweede foto komt de A16 beter in beeld. Ai, die HSL-spoorlijn! De spoorlijn is aangelegd tussen 2000 en 2006 en verbindt Schiphol met Antwerpen en Brussel via Rotterdam.
Hier zou de Fyra gaan rijden, maar dit werd een enorm hoofdpijndossier. Het voert te ver om dit hier te vermelden, maar bijvoorbeeld waren op 17 januari 2013 maar liefst 17 van de 20 Fyra’s defect door de winterse omstandigheden. In juni van dat jaar werd de beslissing genomen om te stoppen met het Fyra-project. Momenteel rijden er intercity-rijtuigen getrokken door Bombardier TRAXX-locomotieven (tussen Schiphol en Breda). Deze treindienst heet de ‘Intercity direct’ en voor het traject Rotterdam – Schiphol moet een toeslag worden betaald (merkte ik onlangs). Overigens, de toenmalige NS-directeur Bert Meerstadt (salaris €480.000 per jaar!) is vanwege het Fyra-drama opgestapt. De rekening zal uiteindelijk (vele tientallen mogelijk zelfs honderden miljoenen euro’s) bij de reiziger danwel de belastingbetaler terecht komen.
We hebben er al meer gezien, maar deze gaat zo te zien landen. Nee, toch niet, de brander gaat aan en omhoog gaat het weer. Door kleinschalig landschap bestaande uit bos en akkerbouw lopen we richting het dorpje Galder, dat we straks links laten liggen. Het is niet te geloven, maar deze caravan is te huur. Rijp voor de sloop zou ik zeggen. Dit zou weleens de Galderse Beek kunnen zijn, maar helaas, mijn GPS doet het niet. We lopen een stukje langs een kwekerij. Het graspad is aan de sompige kant. Deze ‘vijver’ heeft nog het meest weg van een vennetje, maar het kan ook te maken hebben met de Kerselsche Beek die hier ook loopt. Zo te zien staat deze paddenstoel nog op Nederlands grondgebied, maar een tiental meters verder loopt de Nederlands/Belgische grens. Iets verder ligt het dorpje Dreef. Je ziet het meteen, dit is België. Ik had er niet op gerekend, maar in dit (lijn)dorpje staan de nodige restaurants. We strijken neer bij dit restaurant. ‘Alle tabak Belgische prijzen’ kopt het bord. Toch jammer dat ik niet rook. Ik bestel koffie met rijstevlaai dat door deze gastvrouw prompt wordt bezorgd. Dat ziet er toch prima uit! En het smaakt ook goed. Ook voor de KMA worden Belgische prijzen gevraagd, de koffie doet €1,75 en de vlaai €2,75. Ik vraag het maar even, maar verderop staat een klooster. Hier worden Heiligen beelden en Noveenkaarsen verkocht. Na een half uurtje stappen we op, een peloton wielrenners heeft onze plaatsen overgenomen. Dit is het riviertje de Boven Mark en we lopen er een paar honderd meter aan de linkerkant langs. De zon komt ook aardig door. Hier zou een voetveer moeten zijn, maar helaas, deze schittert door afwezigheid. Het maakt niet uit, want de brug over de Boven Mark ligt maar 200 meter verderop. Inderdaad, hier steken we de Belgisch/Nederlandse grens weer over. Iemand heeft de grenspaal onthoofd en de gestileerde dennenappel meegenomen. Twintig minuutjes verder staat de St. Hubertuskapel. De kapel is nog open ook! Zomaar een leuk buitenhuis. We lopen de Strijbeekse Heide op. Hier ligt een grote kei. Iemand heeft de moeite genomen om een tekst in te graveren. Zoals gezegd, we lopen op de Strijbeekse Heide. Vennetjes zijn er ook en ze liggen er mooi bij in het zonnetje. Het loopt tegen de 20 graden in de plus. Hier is de hei volledig vergrast. Tja, zo gaat het. Eerst groeit er gras en dan ontkiemt Berkenzaad en Dennenzaad. En een aantal jaren later staat er bos. Hier is in het verleden op grote schaal gesmokkeld. Tja, tegenwoordig gaat het om wiet en cocaïne. Veel is er niet veranderd. Wij lopen verder over de Strijbeekse Heide. Hier de hoeve Gouwberg. Dit zijn paddenstoelen, maar ik heb geen idee welk soort dit is. Rustige bospaden in het zonnetje. Wat wil je nog meer op zondagmorgen. Deze heren genieten ook van de Strijbeekse Heide. Het zijn bijna altijd heren. Er is hier een ATB-tocht uitgezet, want ik zie markering. Zal ik eens wat bordjes omdraaien? Ach, nog even en we zijn ze kwijt. Wij lopen gewoon door over de Strijbeekse Heide. Als ook maar even de zon schijnt pakken de pensionado’s de fiets. Het kost tenslotte niets en het schijnt gezond te zijn. Dit zijn geen paaseieren, maar ook één of andere paddenstoel. Het heeft gisteren geregend, maar ik denk dat er hier een boel gevallen is. We lopen hier over een landgoed, want er staan overal Rododendrons. Ik dacht dat dit een schaapskooi was, maar het blijkt een hooischuur te zijn geweest.
De hooischuur wordt weer helemaal in oude luister hersteld, laat ik me vertellen. Het ligt een eindje van de route, maar dit is landhuis Hondsdonk, gebouwd in 1795 in opdracht van Lucas van der Borgh, adjudant-generaal van Stadhouder Willem V. In 1919 kwam het landgoed aan de familie Prisse, die het nog steeds in eigendom heeft. Dit moet wel bijna het gehucht De Werkhoef zijn. We zijn er. Dit is de bushalte aan de Geersbroekseweg. Het is nog een klein halfuurtje wachten op de bus. Het is van hier een kilometer of 13 wandelen naar Breda NS, dan wordt het te laat.
’t Is heerlijk weer, dus is het geen straf om hier in het zonnetje te zitten. De bus is iets te laat en zit halfvol. Gelukkig kan ik (met mijn rugzak) prima zitten.
Tja, iemand vond het nodig om station Breda in een nieuw jasje te steken. Voor mij hoeft dat niet zo, maak de kaartjes dan maar wat goedkoper als je geld overhoud. En Rotterdam net zo, het is allemaal glas en staal. Even na vieren ben ik thuis, mijn tent en mijn overige vochtige kampeerspulletjes kunnen meteen naar buiten in de zon. Het traject Bergen op Zoom – Breda zit erop. Albert en Willemien: bedankt!