Zaterdag 28 april 2012
Boekelte – Wolvega
Om half zeven sta ik op. Vannacht heeft het een beetje geregend. Ik bereid thee en daarna havermoutse pap. Oeps, het begint weer te regenen, dus doe ik de tent dicht.
Het is zwaar bewolkt en 10 graden in de plus. Als ik de tent ‘afbreek’ is het weer droog. Zal ik mijn regenbroek vast aantrekken? Het loopt wat minder prettig, dus laat ik hem maar uit. Als we tegen achten de camping aflopen begint het echt te plenzen. Voor we vertrekken gaat de regenbroek en het regenjack aan. Tja, het regent. Om kwart voor negen lopen we het gehucht Boijl weer uit. Er viel niets te zien. We zitten goed, we moeten naar Noordwolde-Zuid. Een kilometer verder kunnen we kiezen voor kaart 27 t/m 31 ofwel variant ‘C’. Variant ‘C’ is een stukje van het vervallen Domelapad. Tja, de man spreekt me wel aan, vandaar dat ik thuis heb gekozen voor de variant. Tja, het regent nog steeds en het landschap is een beetje saai. Na 5 kilometer lopen we Noordwolde-Zuid in. We lopen 500 meter door, in het centrum moet een restaurant zijn. Helaas, helaas, het ziet er ‘dicht’ uit. Ik vraag het even en ook dit restaurant heeft 6 jaar geleden zijn deuren gesloten. Het wandelboekje is uit 2010, ze hebben het dus niet gecontroleerd! Ik zal het thuis meteen doorgeven. OK, over een uurtje bereiken we Noordwolde. Daar zal allicht iets open zijn. Dit is de Spokeplas, het zou hier wel eens kunnen spoken. Hier bereiken we het ‘buitengebied’ van Noordwolde. Het is inmiddels droog, dat mag wel in de krant. Om kwart over elf lopen we het centrum van Noordwolde in. Het is droog, maar het ziet er troosteloos uit. Alles is dicht, is het dorp failliet? Noordwolde, dat was in de jaren zeventig het dorp waar de rotanmeubelen vandaan kwamen. Ook wij kochten medio jaren zeventig een set rotan meubelen. Met de stoelen en het bankstel hebben we 30 jaar gedaan, toen was het op. Wel hebben we de zitmeubelen regelmatig van een nieuw stofje laten voorzien. De ‘stokkenkast’ hebben we nog steeds en ik ben er nog niet op uitgekeken. Zo te lezen heeft Indonesië in 1980 de uitvoer van rotan gestopt. Waarom eigenlijk? Met Noordwolde was het in elk geval gedaan.
We lopen verder en daar zien we een bakkerij annex lunchroom. Zo te zien is daar ook een winkelcentrum. Nou, ze hebben het hier dik voor elkaar. De KMA is ook prima. In de C1000 koop ik nog chocomel, ik was er alweer doorheen. Van de wijn rest nog een halve fles, dat is voldoende voor vanavond om de Knorr weg te spoelen.
Na een uurtje stappen we weer op. We starten met een kilometer weiland, maar dan lopen we de bossen weer in. OK, nog een kilometer of vijf kleinschalige landbouw, dan bereiken we het gehucht De Hoeve. Hier is een theetuin gevestigd en wilde ik water halen omdat we gaan wildkamperen. Tja, campings zijn er hier niet. Nog een kilometer naar De Hoeve. In Oldeholtpade hebben we ooit een weekendarrangement geboekt. Dat was nog voor het digitale tijdperk, er zijn alleen papieren foto’s van. Welke onverlaat heeft er trouwens aan het bord gehangen? Het kerkje in De Hoeve functioneert ook niet meer als zodanig. Er zit nu een atelier in. Nou, dit is dan de theetuin tevens B&B. ‘Gesloten’ staat erop. Van de overbuurman hoor ik dat de theetuin alleen opengaat bij mooi weer. Dat was de afgelopen maanden dus 2x het geval. Ik krijg wel water van de overbuurman, dat heb ik alvast. Een kilometer of twee verder draaien we het Natuurreservaat ‘De Lende Vallei’ op.
Het riviertje de Linde loopt hier doorheen. Waarom heet het dan niet de Linde Vallei?
Overigens, met deze borden ben ik nooit zo blij, we moeten wildkamperen. Er staan hier twee informatieborden. Nou, onze voorvaderen hebben hier kei- en keihard gewerkt. En dan streken in Beetsterzwaag een handvol families de centen op. Die zijn dus steenrijk geworden aan de turf. Dominee Ferdinand Domela Nieuwenhuis heeft zich zijn leven lang ingezet voor de arbeider. Na een aantal jaren viel hij van zijn geloof en werd een echte socialist.
Hij werd steeds radicaler en predikte het anarchisme en het antimilitarisme.
Hij vond de parlementaire democratie niet de juiste weg en verliet de Socialistenbond.
Zelf startte hij een nieuw blad ‘De Vrije Socialist’. De Socialistenbond is in 1900 opgegaan in de NSDAP waar later de PvdA uit voorkwam. Tja, hier is dat allemaal gebeurd!
Wij lopen verder langs de Linde, ik neem aan over een voormalig jaagpad. Hier maken we een uitstapje het terrein in. Dat gaat gedeeltelijk over een knuppelpad, want het is puur moeras hier. Deze brug zonder leuningen nemen we. Dit is niet de Linde, maar een brede vaart. Tja, het is wel bijzonder nat allemaal en iets verder wil ik wildkamperen. De uitbater van de camping had mij verzekerd dat het terrein naast het jaagpad ‘droog’ zou staan.
Op de informatiekaart had ik gezien dat er verderop nog een parkeerterrein is. Daar is het ongetwijfeld droog. Er staat hier een gedenkteken voor de kunstenaar Rinny Siemonsma. Hij door een verkeersongeval op 45-jarige leeftijd om het leven gekomen. Zo te lezen (op de site van zijn vrienden) is het een bijzonder mens geweest. We zitten 6 kilometer van Wolvega af. Maar ook daar is geen camping, volgens de uitbater van onze camping gisteren. OK, verder langs de Linde. Nou, wat een pech, de parkeerplek is geschikt voor vier auto’s en achter het prikkeldraad is het moerassig. Tja, dan moeten we maar doorlopen richting Wolvega (van de route af) en kijken of het bos aldaar droog is. Een kilometertje verder bereiken we het talud van de A32. Helaas, het bos naast het talud ligt mooi uit het zicht, maar de ondergrond is drassig. Achter een dijkje staat een gemaal. Kijk, ideaal is het niet, maar achter het gemaal staan we redelijk uit zicht en droog. Daar zetten we de tentjes op, het past precies. We hebben er 30.22 kilometer opzitten. Ik maak eerst een beker thee, ik heb gewoon dorst. Even later hoor ik het geluid van een motor. Ik zit achter mijn tent en zie niets, maar volgens Kees is het de schapenboer op zijn sqad die naar zijn schapen verderop zit te kijken. Hij zwaait, volgens mij gaat deze Fries (een socialist/anarchist natuurlijk), niet de politie bellen. Ik bereid weer een soepje en een Spaghetteria Carbonara Kaas-Spek.
Dit alles begeleid door de Shiraz. Na de afwas kruip ik in de slaapzak en luister nog een halfuurtje naar mijn MP3-speler.