Frankrijk E7 (juni 2014)

Vrijdag 13 juni 2014
Entrevaux – Collongues – Aiglun
Om acht uur ‘genieten’ we het ontbijt en om half negen lopen we naar het pleintje. Hier zou de taxi ons oppikken. We zijn van plan om met de taxi naar Collongues te rijden en van daar naar Aiglun te lopen. Voor deze voettocht staat 5 uur en vijftien minuten. Gisteren hebben we ongeveer 900 hoogtemeters gemaakt en vandaag worden dat er 450.
De taxi is mooi op tijd en even na negenen staan we in Collongues. Menno rekent opnieuw €60,- af. Overigens, best wel een mooie BMW. Dat kan wel uit met deze prijzen.91. Taxi We gaan van start en lopen langs het – gesloten – restaurant. Zo te zien gaat het ook niet meer open.92. Restaurant Kijk, meteen een handwijzer. Op naar Les Mujouls, dat ligt hier nog geen kilometer vandaan. Mijn hoogtemeter geeft 635 meter aan, dat moet zo ongeveer kloppen. Waarom zetten ze dat nu niet op de handwijzer?93. Handwijzer Tja, in Frankrijk liggen de dorpjes (nagenoeg) aan de rivier. Relatief laag dus. Meteen als je het dorp uitloopt is het stijgen geblazen. Dat gaat hier over een bospad.94. Bospad Wat verder wordt het bepaald stenig. Voorzichtig lopen, want sommige keien liggen los. Over de markering hoor je mij niet klagen, dat is over het algemeen dik voor elkaar.95. Stenig Een half uurtje later bereiken we Les Mujouls. Er hangt was, een gemeenteambtenaar is de perken aan het sproeien en verder is het vooral erg stil. We blazen even uit (ik dus) en gaan weer verder. Ai, we zitten hier op 760 meter hoogte, dus hebben we er al meteen 125 hoogtemeters opzitten.96. Les Mujouls Voorlopig gaan we dalen naar 591 meter en kunnen genieten van het uitzicht.97. Dalen Aiglun staat al op de handwijzer, dat geeft de burger moed.98. Handwijzer Het lijkt me toe dat deze grond tot onlangs in cultuur is gebracht.99. Cultuur Het keienpad gaat over op een jeeptrail. Dat loopt wel lekker weg al dalend. Dat kan ik wel goed (gelukkig), dalen en vlak lopen. Het is het stijgen dat me nekt.100. Jeeptrail Een handwijzer. Aiglun en de GR4, we zitten goed.101. Handwijzer Verderop steken we de hangbrug over. Daar is uiteraard het laagste punt, te weten 591 meter hoogte.102. hangbrug Nou, het is nog een heel behoorlijke rivier.103. Rivier Na de rivier gaat het weer omhoog, maar op zo’n jeeptrail is het goed te doen. Sowieso kunnen we genieten van mooie uitzichten.104. Jeeptrail105. Jeeptrail106. Jeeptrail107. Jeeptrail Ik word voorbij gefietst door een ATB’er.108. ATB Achter mij hoor ik wat, er komt een groepje aan. Tjonge, een man en drie meiden. Dapper hoor!109. Groep ATBTegen enen bereiken we de ruïne d’Adom. In de topo staat verder geen informatie, maar hier heeft ooit een dorpje gestaan. Er liggen wat verteerde boomstammen, verderop zijn terrasmuurtjes zichtbaar en zelfs de fundamenten van een schuurtje. 110. RuineHier lunchen we. Twee kuipjes yoghurt met muesli en honing gaan erin en verder een muesli-reep. Mijn laatste slok uit de literfles jus die ik gisteravond had gekocht. Verder heb ik nog een halve liter water en nog twee liter water aangelengd met Isostar in mijn Platypus drinkzak. Dat moet toch genoeg zijn. Het is trouwens tamelijk warm, maar liefst 27 graden in de plus. We zitten hier volgens mijn hoogtemeter op 987 meter hoogte. Mijn GPS is ook uitgerust met een barometrische hoogtemeter en geeft ongeveer hetzelfde aan. Ook de satelliet gestuurde hoogtemeter in mijn Nikon-camera doet gezellig mee. Die hoogte klopt dus wel. Zo te zien op de kaart moeten we nog zo’n 150 meter stijgen en daarna gaan we dalen. Om kwart voor twee starten we weer.
Meteen gaat het fors omhoog over een bospad. Hm, over boomwortels lopen is niet direct fijn.111. Bospad We zijn er bijna.112. Hoog Dit is echt het hoogste punt op 1155 meter en het heet de Crête de Charamel. Er is een steenmannetje en Menno bouwt nog even verder.113. Steenman Eerst even naar de omgeving kijken en dan dalen.114. Uitzicht Moeten we 600 meter dalen? Menno zegt het, dus het is zo. Het is nog aardig ‘keiig’ ook.115. Keien116. Dalen117. Dalen118. Dalen Net als gistermiddag trekt het een beetje dicht. Er staat wat wind en het koelt iets af (naar 24 graden in de plus). Zou het gaan regenen en onweren?119. Wolk Het is kwart over vier. Ligt daar Aiglun? Ik mag het hopen.120. Aiglun? Om half vijf steken we de brug over de l’Estéron over.121. Rivier Daarboven ligt Aiglun, we moeten nog zeker 50 meter stijgen, zie ik met mijn timmermansoog.122. Aiglun We zijn er bijna, het is tien voor halfzes, ik heb het wel gehad. Trouwens, die 50 meter heb ik onjuist ingeschat. Het waren er 150! En de verwachting dat we vandaag zo’n 450 meter zouden stijgen klopt ook niet. Het is zowat het dubbele.123. Aiglun Auberge de Calendal, daar moeten we zijn (http://www.ville-aiglun.fr/index.php?Nav=178).124. Auberge Daar is het, nou, dat ziet er toch prima uit!125. Auberge We worden opgevangen in het restaurant, krijgen een kamer en horen meteen dat we het kraanwater niet kunnen drinken, in verband met werkzaamheden aan de waterleiding pal naast de Auberge. Daartoe zijn flessen water verkrijgbaar.126. Restaurant Nou, dat is duidelijk!127. Info En flessen water zijn er genoeg!128. Water Ik probeer een beetje bij de mensen te komen met een cola en een espresso. Ai, sowieso hebben we een zware wandeldag achter de rug. Ook dalen is niet alles, je krijgt er op den duur zere tenen van. Wel was het een prachtige wandeling door bijzondere natuur. Oeps, heb ik hier geen netwerk? Menno heeft ook al geen netwerk. We vragen het even en inderdaad, netwerk is hier problematisch. En ik wilde nog wel naar Orchideetje bellen, zij is met dochterlief in Madrid. Ik schrijf maar een sms’je, die komt er wel door.
Om half acht kunnen we aan tafel, dat is vroeg voor Franse begrippen. We starten met een Paté de Campagne. Zoals gebruikelijk heb ik er een kwart litertje huiswijn bijbesteld. Een ‘pichet de vin rouge’ noemen ze dat hier.129. Pate Het hoofdgerecht bestaat uit kip, gebakken aardappelschijfjes en venkel. Prima en ook de wijn smaakt goed.130. Kip Het ijsje toe is ook niet verkeerd.131. IJs Morgen willen we naar Gréolières lopen op vijf uur lopen hier vandaan. Nou, die vijf uur neem ik met een flinke korrel zout. Het meisje in de bediening wil wel even bellen naar het hotel in Gréolières. Menno had al gemaild, maar ook op deze mail geen antwoord gehad. Wat blijkt, het hotel is vol! Tja, het is weekend en het zou natuurlijk kunnen. Ook de hotels in de buurt zitten vol! Er zit niets anders op dan morgen hier te blijven. Een ongeplande rustdag dus. Nou prima, de heenreis was heftig en we hebben twee zware wandeldagen achter de rug. Ik ben wel toe aan een dagje ‘niksen’. Om half tien ga ik te bed.