Donderdag 12 juni 2014
Entrevaux – Collongues – Entrevaux
Om kwart over zeven gaat de wekker. Ik heb goed geslapen, maar het is nu al warm. Om acht uur genieten we het ontbijt. Dat is een echt Frans ontbijt en veel voorstellen doet het niet. Het plan is om vandaag naar Amirat te lopen. Dat is een gehucht gelegen in zuidelijke richting. Het is ongeveer 6 uur en 30 minuten wandelen over de GR4. Nou ja wandelen, Entrevaux ligt op 480 meter en Amirat op 850 meter hoogte. Ook moeten we een bergkam van 1159 meter hoogte over en het is uiteraard nergens vlak. We maken gebruik van de overzichtskaart IGN 165, schaal 1:100.000 en de Topo Guide ‘La Haute Provence par les Gorges du Verdon’. De kaarten in de Topo Guide hebben een schaal van 1:50.000. De Topo Guide is uiteraard in de Franse taal geschreven, en ik ben niet onder de indruk van de routebeschrijvingen (vergeleken met de tekst in de LAW-gidsen, die ik in Nederland gebruik). Verder lopen we tegen de beschreven route in, dat maakt het ook al niet eenvoudiger. In deze vertrouw ik op Menno, hij heeft vaker met dit soort Topo Guides gewerkt. Zelf beschik ik over mijn onvolprezen Garmin GPS met daarin de digitale kaart van Frankrijk en daarop ingetekend de GR4 en GR51. Daar vertrouw ik voor 100% op.
Nu hebben we nog een klein probleem en dat is dat de Franse uitbaters van de Gite d’Estelle in Amirat niet hebben gereageerd op de mail van Menno. Bestaan ze nog wel? In Entrevaux weten ze dat niet, dat is wel een beetje jammer. We willen geen risico nemen en besluiten een taxi te bestellen om ons naar Amirat te rijden. Dan lopen we terug naar Entrevaux. Helaas, de taxi rijdt eerst schoolkinderen en gaat dan zieken vervoeren richting ziekenhuis. Vanavond om zes uur kan de taxi ons wel komen ophalen in Collongues, dat ligt een stukje verder dan Amirat. Dat spreken we af en we gaan op pad. Eerst brengen we een bezoek aan de ‘supermarkt’ om fris, yoghurt en nog zowat in te slaan. Al meteen zien we een bordje met daarop de naam van het eerste ‘dorpje’ dat we tegenkomen: Castellet-St-Cassien. Achterwaarts maak ik twee foto’s van Entrevaux en de Citadel. Na een paar minuutjes verlaten we het asfalt en beginnen ‘echt’ met de GR4, stijgen dus. Nog even zicht op Entrevaux en de Citadel. Hier is in 1944 een boerderij door de Duitsers afgebrand. Zouden er daarbij nog slachtoffers zijn gevallen? Hier is het pad goed te belopen, maar wel is het iets ‘vals plat’. Nog een laatste foto van de Citadel. Hier is het pad wat ‘keiig’. Goed kijken en je voeten goed neerzetten is het devies. Een verzwikte enkel (of erger) kunnen we niet gebruiken. We lopen in de Provence en dat is uiteraard niet te vergelijken met de Zwitserse Alpen. Toch vind ik het hier ‘woest’ genoeg. Om elf uur houden we even pauze. Daar beneden stroomt de rivier de Var, daar komen we vandaan. Soms lopen we door een stukje bos. Daar is de temperatuur meteen iets lager dan zojuist 26 graden in de plus. Om kwart over twaalf bereiken we de bergkam op 1159 meter hoogte. Wat doen die tafels en stoelen hier? En die totaal verroeste vrachtwagen? Uiteraard is er hier geen restaurant of wat dan ook. Vanaf nu dalen we – soms steil – naar 851 meter. Dat zal het dorpje zijn. Tja, in de bossen loop je lekker in de schaduw en is het relatief koel, maar veel zien doe je uiteraard niet. Entrevaux, daar komen we dus vandaan. Met de markering en de bordjes is niets mis, sowieso ben ik blij met mijn GPS. De GR4 staat erop en als ik zie dat het (locatie)driehoekje er bovenop staat geeft dat een goed gevoel. We lopen natuurlijk in een Rooms-Katholiek georiënteerd land en dat is te zien aan de alom aanwezige kapelletjes. Of zou deze door een dankbare wandelaar zijn geplaatst? Degene achter het ‘hekwerkje’ trekt een gezicht van: ‘zo, dat heb ik maar weer gefikst!’ Moet de onderste opening nog opgevuld worden? Het loopt tegen enen als we Castellet-Saint-Cassien inlopen. Oeps, de markeerder geeft aan dat het naar Amirat twee uurtjes lopen is. Wij hebben er drie uur over gedaan, maar onderweg tweemaal gepauzeerd. Toch vind ik twee uur aan de optimistische kant. Naar Collongues is het drie uur lopen. Daar komt de taxi ons om zes uur halen. Sowieso moeten we behoorlijk doorlopen. Iets verder lopen we het gehucht in dat bestaat uit een paar huizen, een heuse kerk en een gemeentehuis. De ingang van de kerk is dichtgetimmerd en het gemeentehuis houdt siësta. Links van de kerk staat een versterking. Helaas is er geen informatiebordje. Ai, onder het afdakje naast de kerk is een bron met ijskoud water. Heb ik daarvoor drie liter water meegesjouwd? Tja, in het Topo gidsje staat er niets over en het zou ook zomaar kunnen zijn dat de bron ‘droog’ staat. Even laat een mevrouw zich zien, helemaal uitgestorven is het hier dus niet. Ooit koesterde ik het plan om mij – na mijn pensioen – in Zuid-Frankrijk te vestigen. Het is er nooit van gekomen en daar ben ik eigenlijk wel blij om. Bloemen staan er ook, dit is toch ‘Fijnstraal’? Ik geniet op een bankje mijn meegesjouwde lunch in de vorm van yoghurt, muesli en honing. Ijskoud water erbij, voorlopig kan ik er weer tegen.
Na een uurtje stappen we weer op. Het is hier relatief vlak en er staan wat verspreid liggende huizen. Zo te zien is er hier in het verleden ‘geboerd’, maar daar zijn ze mee gestopt. Een modderig riviertje. Dit zal wel zo ongeveer het laagste punt zijn, zo direct is het stijgen geblazen. Fout lopen is er niet bij met zo’n mooi pad. Het bos is wat ‘pieriger’, dat betekent meer uitzicht. Op naar Amirat. Jammer dat er geen hoogtemeters op de handwijzers staan. Lieflijk ligt het landschap erbij. Zo te zien wordt hier nog geboerd, het grasland ligt er gemaaid bij. Een jeeptrail. Fijn lopen, vind ik. Ze zijn vlak of niet erg steil. Ook kun je tijdens het lopen om je heen kijken zonder een valpartij te riskeren. Hier schiet dat rondkijken niet erg op of je moet van bos houden. Sowieso stijgen we en fors ook. Op mijn hoogtemeter naar 1154 meter. Tot een aantal jaren geleden ging stijgen mij redelijk af, maar dat is voorbij. Mijn hart ‘trekt’ dat niet meer ondanks pacemaker. Ik moet mij voortaan beperken tot bestemmingen waar ik niet zoveel hoogtemeters hoef te maken. Het is jammer, maar het is niet anders. Na Amirat wordt het wat vlakker – de Gite d’Estelle zie ik trouwens niet, deze ligt mogelijk aan de D83 – en daarna gaan we zo’n 500 meter dalen. Dat zie je wel vaker, de laatste meters naar de asfaltweg zijn zeer steil en het is ronduit gevaarlijk. Tja, wat moet je nu met zo’n bord als je er bijna bent? De toegang tot het gebied wordt ontraden in verband met: ‘projection d’éclats’, Joost mag weten wat ze daar mee bedoelen. Vallende splinters misschien? ‘Chutes de Pierres’ weet ik wel, dat zijn ‘vallende stenen’. ‘Chutes d’arbres’ zijn ‘vallende bomen’ en dan ‘Tirs de Mines’. Daar zullen ze mijnbouwexplosies mee bedoelen. Ach, laat ook maar. Een stukje verder ontmoeten we een Frans stel dat met kampeeruitrusting op weg is naar Amirat. ‘Dapper’ om met kampeeruitrusting de bergen in te gaan. Je hebt alles bij je en bent natuurlijk veel vrijer. Maar extreem zwaar is het wel! Overigens, het betrekt iets en in de verte hoor ik een onweersklap. De temperatuur daalt naar een aangename waarde van 25 graden in de plus.
Het is twintig over vijf, daar ligt Collongues. Mooi op tijd. We hoeven het dorp – er is geen levende ziel te bekennen – waarschijnlijk niet in. Beneden, bij de handwijzer kunnen we de taxi opvangen. Als hij komt uiteraard. Wachten, het aanpalende restaurant is dicht (al jaren?) en tot mijn vreugde komt om 18.02 uur de taxi aanrijden. De chauffeur is een aardige vent en hij praat honderduit. Helaas slist hij en zijn rappe Frans kan ik niet volgen. Bijna drie kwartier later bereiken we Entrevaux. De chauffeur vraagt €60,- voor deze rit, dat valt me eigenlijk nog mee. We spreken af dat hij ons morgenochtend naar Collongues brengt. Morgen zijn er zeker geen zieken.
We doen eerst boodschappen bij ons supertje en lopen daarna een rondje in Entrevaux. Kijk, daar ligt de Citadel, die 135 meter boven de stad ligt. Eeuwenlang was Entrevaux een grensplaats tussen het Franse koninkrijk en het hertogdom Savoye. Rond 1700 zijn de toen aanwezige versterkingen door de vestingbouwer Vauban gerenoveerd en gemoderniseerd. Ver komen we niet op de weg naar boven, de Citadel is gesloten. Via de oude boogbrug over de rivier de Var betreden we de oude stad. Kijk, dit valt er allemaal te bewonderen, maar gezien het late uur zal alles dicht zijn. Een stukje geschiedenis, er is hier heel wat gebeurd. Verder steile straatjes, trappen en zo goed als geen kip op straat. Wel honden (gelukkig aan de lijn), maar ik ga wel een stukje zijwaarts. Ook de 17e eeuwse kathedraal zit op slot. We hebben het wel gezien en door de poort verlaten we het ommuurde gedeelte van Entrevaux. We eten voor het gemak weer in ons eigen hotel-restaurant. Feitelijk is het een pizza-restaurant, dus bestel ik de Pizza Vauban spéciale. Een kwart litertje huiswijn erbij en water. Daarna bestel ik nog een beker thee, dat kan ik wel gebruiken. Menno rekent vast af en betaalt €35,- pppn voor de kamer en de ontbijtjes. Nou, het geld gaat hard hier. Ik heb al €190,- extra uitgegeven voor een Lufthansa ticket (bovendien de taxi naar Düsseldorf Airport), de taxi vanmiddag, morgen opnieuw een taxi en nu de overnachtingen.
OK, ik ga onder de douche en pak vast een gedeelte in. Om half tien ga ik te bed.