Zondag 10 juli 2011
Quadra Island – Telegraph Cove – Port Hardy
Voor het ontbijt moeten de koffers naar de bus en om tien over acht rijden we weg.
Tien minuutjes later zijn we bij de ferry en heeft Willy even de tijd om iets te vertellen over de orka’s. Die hopen we vandaag in het echt te zien in de omgeving van Telegraph Cove. Er leven daar ± 300 orka’s. Er zijn drie ‘families’ die elk in een andere ‘taal’ communiceren. De vrouwtjes kunnen 60 jaar oud worden en de mannetjes 40 jaar.
De draagtijd van een kalf is 17 maanden en een vrouwtjesorka werpt er tijdens haar leven ongeveer vijf. Het aantal orka’s is stabiel, dus er is een evenwicht in de natuur.
Een probleem is wel dat de ontsnapte gekweekte zalmen – door het voer – giftige stoffen bevatten waardoor de kalfjes veelal voortijdig overlijden.
We kunnen om tien voor acht boarden, om negen uur varen en om twintig minuten over negen rijden we weer. Het is zwaar bewolkt en ongeveer 14 graden in de plus.
Onderweg kijken we nog naar een houtzagerij die onlangs weer is opgestart. Om twaalf uur zijn we in Telegraph Cove. Het dorp, nou ja dorp, is voornamelijk gebouwd op de steiger. Deze Dodge heeft betere tijden gekend. Ik lees een stukje over de Halibut. Ze kunnen dus tot 300 pond wegen. Ik vraag me af waarom je dan maar zo’n klein stukje op je bord krijgt. Je kunt hier ook op walvisexcursie – u vraagt en wij draaien – maar wij gaan hier op orkaexcursie. Ook deze excursie is bij de reis inbegrepen. Om kwart voor een gaan we boarden. Dit is niet zo’n snelle boot, dit is het rustige type.
De kapitein trekt het scheepje dichter tegen de kade. We worden opgevangen door een biologe. Ook zij heeft Nederlandse roots en ze heet Jacky. Jacky vertelt dat er constant onderzoek wordt gedaan naar de orka’s en dat de families inmiddels compleet in kaart zijn gebracht. De orka’s kunnen aan de hand van hun vlekkenpatroon worden geïdentificeerd. We varen de haven uit, dat spul in het water is een waterplant. Na zo’n twintig minuutjes zien we twee zeehonden. Verderop ligt nog zo’n dikke jongen. Twee Bald Eagles. OK, we varen een stuk verder. Daar verderop vermoeden de kapitein en Jacky orka’s.Aan de apparatuur zal het niet liggen, die lijkt mij aardig geavanceerd. Kijk, een orka en waar er één is, zijn er meer. We varen weer een stukje verder, want onze kapitein heeft de rubberboot waargenomen van de organisatie belast met de rust en veiligheid van de orka’s. Inderdaad, we zien een aantal orka’s en Jacky vertelt dat de orka’s een zeehond of een zeeleeuw te pakken hebben genomen. Die wordt nu ‘soldaat’ gemaakt. Ze vertelt er heel enthousiast over, maar ik denk dat de prooi minder enthousiast is. Tja, zo gaat het in de dierenwereld, het is eten en gegeten worden. Het weer is intussen aardig opgeknapt en Jacky vertelt dat er dankzij de wolken weinig wind en daardoor weinig golven waren. Daardoor hebben we alles goed kunnen zien. Tja, helaas mag je niet dichterbij, dit om de orka’s niet te verstoren. We varen weer terug en komen toevallig in een school dolfijnen terecht. Jacky springt van enthousiasme bijna overboord! Kijk, zo hard varen we niet, maar voorlopig blijven de dolfijnen ons makkelijk voor. OK, de tijd zit erop en we hebben alles gezien. We varen terug naar de haven. Nou, tussen al deze eilandjes moet je wel goed de weg weten. Hoewel, tegenwoordig vaar je gewoon op GPS. Om zes uur varen we de haven binnen. Nou, we hebben wel waar voor ons geld gehad, want er staat ongeveer drie uur voor deze excursie.
We kunnen meteen aanvallen op de barbecue. De salade, de macaroni en de zalm staat op ons te wachten. Nou, dat gaat er wel in, zeelucht maakt hongerig. Om half acht stappen we weer in de bus. Onderweg maak ik nog een foto van een ‘houttrein’ en een hertje dat in de berm staat. Na zo’n uurtje komen we in Port Hardy.Daar overnachten we. Willy vertelt nog in het kort het programma van morgen. Oei, morgen vroeg op!