Vrijdag 8 juli 2011
Ucluelet – Tofino – Ucluelet
Ontbijten doen we weer op de kamer. Uiteraard hadden we gisteren bij de Nederlandse bakker wat extra brood ingeslagen. Bovendien hebben we gistermiddag de supermarkt bezocht. Om acht uur gaan we rijden en om half negen zijn we in Tofino. Daar rijden we meteen door naar de steiger, want we gaan ons inschepen. Zeven leden van de groep hebben gekozen om met een Zodiac open boot op walvisexcursie te gaan. Wij hebben gekozen voor een dichte boot. Er liggen ook kajaks, dat is zeker voor de echte bikkels.
Volgens het informatiebord zijn er walvissen gesignaleerd. De prijs van deze excursie staat er niet bij, maar ik heb gelezen dat het zo ongeveer $80,- per persoon kost. De excursie is bij deze reis inbegrepen. Je kunt natuurlijk ook per watervliegtuig. De zeven dapperen van onze groep (en nog een aantal andere badgasten), hebben een waterdicht overlevingspak aangetrokken. Wij hoeven dat niet, gezien onze dichte luxe boot. Maar er hangen wel 2 (twee) Mercury buitenboordmotoren achter dit scheepje. Het zijn 6-pitters van 2.5 liter en ze produceren per stuk 200PK. Menige auto heeft dat vermogen niet tot zijn beschikking! Tjonge, dit gaat echt kei- en keihard. Als er wat golfslag is lijkt het of het water van beton is. Op mijn GPS zie ik dat we dik 50 km/uur varen. Na ongeveer 20 minuten varen verraadt de eerste walvis zich door uit te ademen.
Hoewel, het zijn er minstens twee. Wat jammer, maar begrijpelijk is, wij mogen niet al te dichtbij komen. Walvissen moeten eten, anders overleven ze niet. Al snel komen een aantal andere boten aanvaren. Tja, de ‘zeekapiteins’ geven per radio door waar een walvis gespot is. Sowieso hebben we er vandaag prachtig weer bij. Het is zo goed als onbewolkt en er staan weinig golven. We spotten weer een walvis. Het gas gaat er weer op, want onze kapitein wil ons zeeleeuwen, maar ook zeehonden laten zien. We aanvaarden de terugweg en opnieuw zien we een walvis. Nog wat verder zien we een Bald Eagle. Dit is een visarend. Om twaalf uur zijn we weer terug. Nou, ik vond het leuk, maar wat zijn die walvissen moeilijk te fotograferen! Sowieso kwamen we niet dichterbij dan een meter of 300 en de walvissen zijn razendsnel. Ze blazen uit, en duiken vrijwel meteen weer onder.
Tot halfdrie zijn we ‘vrij’ om te lunchen en om het dorpje te bekijken. In dit leuke pand is een bakkerij gevestigd. Ze blijken ook koffie en lunches te verkopen. Je kunt binnen of buiten zitten. Ai, deze bakker kan bakken! We lopen een rondje, nou ja, er is maar één straat. In deze galerie kijken we even rond, maar kunnen niet iets vinden voor thuis. Restaurants zijn er genoeg. Dit stadje ‘drijft’ op de walvisexcursies. Verder vermaak ik mij door foto’s te maken van campers. We hebben overwogen om een auto of een camper te huren en zelf dit ‘rondje’ te rijden. Natuurlijk, ‘t is leuk, maar achteraf ben ik blij dat ik met Askja ben gegaan. Om halfdrie verzamelen we en eerst vertelt Willy nog wat over het regenwoud.
Daarna rijden we een halfuurtje en starten we met een wandeling door het regenwoud. We komen uit bij het strand en slaan daar linksaf. Na een kilometer of twee wacht de bus en rijden we naar ons hotel. De zon staat er nu goed op, dit is het dus. Willy heeft ons gisteren voorgesteld om gezamenlijk te gaan eten in ‘The Wickaninnish’ en daar de ondergaande zon te bekijken. Tja, ik zou liever met Orchideetje in Ucluelet gaan eten. Ook al omdat ik problemen heb met mijn gehoor. Ik kan gesprekken aan tafel niet volgen, helaas. OK, zo’n ondergaande zon heeft wel wat, dus besluiten we mee te gaan.
The Wickaninnish is prachtig gelegen aan het strand. Daar mankeert niets aan.Oeps, dit prachtigs is ook in de prijs van de gerechten verwerkt. Die zijn aan de hoge kant. Ik bestel de soep van de dag en kip met amandel, net zoals gisteren. Verder bestel ik een Canadees biertje. Nou, de soep komt door. Het smaakt enigszins naar asperge. Nou ja, het gaat. Daarna komt de kip door. Dit is een regelrechte tegenvaller. Eigenlijk had ik het gerecht terug moeten sturen, maar ja, dat doe je ook niet snel. De rijst is veel te droog, eigenlijk is het oneetbaar. De kip is smakeloos en het sausje is veel te zoet. Verder… het gerecht ziet er gewoon niet uit. Het ondergaan van de zon wordt wel voortreffelijk in beeld gebracht! We rijden terug naar Ucluelet. Zoals gebruikelijk vertelt Willy in het kort het programma voor morgen.