Dinsdag 5 juli 2011
Vancouver – Victoria
Om 04.00 uur word ik wakker. In Nederland is het nu 13.00 uur. Ja, dat krijg je natuurlijk, mijn hele dag- nachtritme is in de war. Gelukkig val ik weer in slaap.
Tegen achten lopen we naar het ontbijtzaaltje de ‘White Spot’. Ik wijs wat aan op de kaart, gelukkig staat per gerecht aangegeven hoeveel calorieën erin zitten. Zouden er mensen zijn die dat bijhouden? Het gerecht blijkt een cadet te zijn met omelet. Verder een bakje fruit. Het is niet zoveel, maar gelukkig heb ik ook niet zoveel trek. Koffie, daar heb ik meer behoefte aan. Ik laat tot driemaal toe de koffiebeker vullen. Willy komt langs met zijn vrouw. Zij gaat morgen met een wandelgroep van de SNP (www.snp.nl/) op stap. We maken zo ongeveer hetzelfde rondje, maar zij wandelen veel meer en gaan ook nog kajakken. Dat lijkt me ook een leuke reis! Willy en zijn vrouw zijn Belgen, maar hebben zich een jaar of tien terug definitief gevestigd in Canada.
Intussen hebben ze ook de Canadese nationaliteit. Tja, beide zijn fervente skiërs en van hun hobby’s hebben ze hun beroep gemaakt. De hotelmanager loopt langs onze tafel en vraagt hoe het gaat. Hij blijkt in Haarlem geboren te zijn. Nou ja, wat toevallig, ik ben onder de rook van Haarlem geboren. Hij werkt al 30 jaar in Canada. We rekenen af, voor ons tweetjes betaalt Orchideetje $20,-. Is dat veel? Tja, op de kaart staan de gerechten geprijsd zonder BTW, er komt dus nog ± 5% bij. En verder moet je bedieningsgeld betalen, dat is iets tussen de 10 en de 15%. Bovendien is de dollar veel minder waard dan de euro, ik meen dat de dollar staat op ± 75 eurocent.
We gaan naar de kamer om onze koffers te halen. Ik zet nog even de breedbeeld TV aan. Ik zap snel tientallen kanalen af. Het programma aanbod bestaat uit reclame, onduidelijke soaps, honkbal en nog meer reclame. Met onze koffers lopen we naar beneden, naar de bus. Het is een beetje passen en meten, maar alle 18 koffers kunnen in de bagageruimte. We gaan zitten en eerst vertelt Willy wat over Canada. Over de Indianen die zich hier al vele duizenden jaren geleden vestigden, James Cook die in 1778 de westkust van Canada verkende, de pelshandel, de Goldrush in 1858, de houthandel, enz.
In Vancouver wonen 500.000 mensen en met de buitenwijken mee 2.500.000.
Het klimaat is hier mild met veel regen. Vanaf 1880 zijn vele Chinese arbeiders binnengehaald in verband met de aanleg van de oost-west spoorlijn. In de Chinese wijk (Chinatown) in Vancouver wonen 10.000 Chinezen. Tot heden maken veel Aziaten de oversteek en vestigen zich in West-Canada. Vancouver is dus echt een multiculturele stad.
OK, we beginnen met onze stadstour. We rijden langs en door Chinatown en daarna door de wijk Gastown. Hier staat een stoomklok. Dat is dus een klok die niet met een gewicht, een veer of wat dan ook werkt, maar aangedreven wordt door een stoommachine.
Het lijkt een antiek geval, maar de stoomklok is gemaakt in 1977. Ieder kwartier klinkt de stoomfluit. De laatste foto van de stoommachine is door het glas gemaakt, dus nogal wazig. Daarna rijden we naar Stanley park, vanaf de parkeerplaats maak ik een foto van de skyline van Vancouver. Er staan hier een aantal totempalen. Het zijn geen ‘echte’, want die zijn niet beschilderd. Sowieso is het een kleurig gezicht. OK, we starten met een wandeling langs Burrard Inlet. Aan de overkant is een houtzagerij gevestigd. Het jaar van de Draak viel de laatste maal in het jaar 2000. Het lijkt Kopenhagen wel, alleen deze zeemeermin is eigentijds voorzien van zwemvliezen en een duikbril. We lopen dwars door het park terug naar de bus. Ooit hebben hier gigantische bomen gestaan van vele honderden jaren oud. Er staan hier nog een aantal stronken. Als afscheid nog een foto van de skyline van Vancouver. We stappen weer in de bus en rijden naar de Lions Gate Bridge. Het is een hangbrug uit 1938 met een overspanning van 472 meter. Daarna rijden we naar Granville Island. Dit eiland ligt in de False Creek en de verpauperde buitenwijk is herschapen in een aantrekkelijke gebied met musea, boetieks, restaurants en een overdekte markt. Willy legt uit waar we wat kunnen vinden en dan mogen we op eigen gelegenheid Granville Island verkennen. Het is rond half een, tijd voor de lunch. Dat doen we in een klein restaurantje. Het is echt een gelegenheid voor de locals, toeristen zien we hier eigenlijk niet. Over de kade lopen we naar de overdekte markt. Tjonge, het is prachtig weer vandaag en dik 20 graden in de plus. Zo’n overdekte markt vind ik altijd leuk. De gekste dingen zijn hier te koop, maar ik maak altijd alleen maar foto’s. OK, soms nuttig ik er iets. Je moet met dat nuttigen vanzelfsprekend een beetje uitkijken. Voor je het weet heb je overgewicht. En zie die pondjes er maar af te krijgen! In een partytent treedt de ene na de andere amateurmusicus op. Kijk, dat zijn leuke dingen voor de mensen. Om stipt drie uur verzamelen we bij de bus (gelukkig is iedereen op tijd). Op naar de steiger, want we gaan om vier uur met de veerpont naar Vancouver eiland. Het is druk op de weg, dus stad uit duurt enige tijd.
Precies om vier uur rijden we de steiger op. We kunnen meteen doorrijden. Oeps, volgens mij zijn we aan de late kant. Gelukkig kent Willy zijn pappenheimers hier. We lopen een aantal trappen op en komen aan dek. Tjonge, de trossen gaan los en we vertrekken.
Ampel twee minuten later varen we. Ik meende dat de overtocht 45 minuten zou duren. Ik heb het verkeerd verstaan, het blijkt 1 uur en 45 minuten te zijn. Eerst varen we over een ‘binnenzee’, daarna varen we tussen eilanden door. Sowieso een mooie tocht.De haven van Sidney komt in beeld. Tijdig loop ik naar de bus, want als we aanmeren gaan we meteen rijden. Dat blijkt mee te vallen, het duurt enige tijd voor de ‘klep’ opengaat. In drie kwartier rijden we naar de stad Victoria, naar ons hotel.
Dat is Victoria’s Suite Hotel. Nu, dat klopt wel. We krijgen kamer 345 en we krijgen de beschikking over een huiskamer, een complete keuken, een eethoek en ook nog twee kingsize bedden. Uiteraard staat er een breedbeeld TV, dit keer van het merk LG.
Willy heeft voorgesteld om gezamenlijk te eten in het hotel. Ik heb de indruk dat we ver buiten het centrum zijn, dus hebben we dat geaccepteerd. Het diner is pas om 19.45 uur, dus hebben we tijd om te douchen en ons om te kleden.
Als voorgerecht krijgen we tomaten/groentesoep. Daar valt niet zoveel aan te fotograferen, dus dat laat ik achterwege. Als hoofdgerecht heb ik gekozen voor kipschnitzel met groente, champignons en aardappelpuree. Nu, dit gerecht smaakt zeker niet slecht. Ondanks dat we met de hele groep eten gaat de bediening nog redelijk snel. Rond een uur of negen zijn we weer op de kamer en kijken nog even naar onze breedbeeld TV. Verder maken we in onze keuken een beker thee.