Zaterdag 16 juli 2011
Prince George – McBride – Becker’s Chalets
Om half zeven staan we op en ontbijten weer op de kamer. Om acht uur staan we met de koffers bij de bus. Eerst verstrekt Willy nog de nodige informatie en dan gaan we op weg. We rijden eerst een eind langs de Fraser River over de Yellowhead Highway nummer 16. Om tien uur is er een plaspauze. Vreemd, de Restrooms zijn gesloten. Dan maar in de bosjes. De Fraser River staat behoorlijk hoog, het heeft de laatste tijd ook behoorlijk geregend. Vandaag is het veel beter weer dan de laatste paar dagen. De zon schijnt behoorlijk. Om half elf gebeurt het! We zien onze eerste Grizzly! Oei, wat ziet dit beest er aaibaar uit. Vijf seconden later draait de Grizzly zich om en verdwijnt in de struiken. Om kwart over elf zijn we in McBride. Daar bezoeken we de supermarkt, drinken koffie en pinnen een stapel Canadese dollars. Tja, die dingen gaan toch wel hard hier. Sowieso kun je hier ‘alles’ en ‘overal’ betalen met je creditcard, maar daar ben ik niet zo’n liefhebber van. Trouwens, de BMW vintage & classic car club America houdt hier een rally. Ze doen zo ongeveer hetzelfde rondje als wij. Voor de liefhebbers heb ik plaatjes gemaakt. McBride heeft een station compleet met historische wagon. Even na twaalven rijden we weer en een uurtje later bekijken we de Mount Robson.
Dat ding is 3954 meter hoog, niet gering. Ja, we zitten hier in de Rocky Mountains! Iets verder staat de Mount Klapperhorn die 2301 meter hoog is. Tegen tweeën starten we met een wandeling naar het Kinney Lake. De trail loopt door, maar dan moet je wel een kampeeruitrusting meenemen. De afstand is 4.2 kilometer en we moeten 130 meter stijgen. We moeten dezelfde weg weer terug. De route loopt langs de Robson River, dus verdwalen is uitgesloten. Zoals de foto’s bewijzen, het is hier onbeschrijflijk mooi. Om half vijf stappen we weer in de bus en zetten meteen onze horloges 1 uur vooruit (Galgary tijd). We zijn dus een uurtje dichter bij Nederland.
Oeps, aan de kant van de weg zit weer een beer(tje). Ik hoor dat het een jonge zwarte beer is, maar nu denk ik toch echt dat het een Grizzly is.
Tegen zevenen zijn we bij ons hotel. Het zijn trouwens losse houten huizen, ‘cabin-logs’ geheten. We kijken uit op de Athabasca rivier. Nou ja, vanaf de receptie dus. In elk geval is het hier onaards mooi. Een stad is hier niet in de buurt, dus ‘moeten’ we wel in het restaurant eten. Dat heeft Willy voor ons gereserveerd om acht uur. Als ik daar de kaart bekijk zie ik dat de prijzen aan de hoge kant zijn. Tja, dit is nu eenmaal een exotische plek.
Orchideetje bestelt een Becker’s Ceasar Salade als voorgerecht. De bedoeling is dat we deze weer gaan delen. De salade is wat minder dan die van gisteren, maar het is wel héél veel. Met z’n tweeën krijgen we de salade niet op. Als hoofdgerecht heb ik een ‘Wild Mushroom Crusted Chicken Supreme’ besteld.
What’s in a name, nietwaar. Nou, voor dit bordje eten durven ze $30,- te vragen en daar komt de HST en de bediening nog bij. OK, ik heb inderdaad een mushroom kunnen vinden, al viel het niet mee. De kip is prima, lof! Alleen de rijst, dat blijft moeilijk.
De rijst is weer niet gaar. En dan te bedenken dat er zoveel Aziaten in West-Canada wonen. Nou ja, met het Canadese biertje erbij krijg ik de rijst wel weg. We rekenen $80,- af met z’n tweetjes, maar ik had dan ook geen voorgerecht. Op de kamer kijken we nog even naar de TV, maar ook hier kan geen enkele zender ons bekoren. Ik ga onder de douche. Gelukkig ben ik niet dik, want dit is de kleinste douche ooit.