Donderdag 14 juli 2011
Stewart – Gitanyow – Hazelton – K’san – Moricetown Canyon – Smithers
We staan om half zeven op en ontbijten op de kamer. Dat bevalt ons steeds beter! Overigens, onze bovenburen waren vannacht muisstil! Zouden er in Canada ook gigantische boetes staan op het veroorzaken van (geluids)overlast? Of spijkeren ze je vast aan de buitenmuur van het hotel?
Om acht uur staan we met de koffers bij de bus en even later rijden we weg. Willy blijft me verbazen. Hij rijdt niet meteen het stadje uit, nee, eerst volgt nog een stukje sightseeing. Kijk, dit hadden we nog niet gezien. Er staat hier een behoorlijk groot gebouw. Het is de Elementary school, waar kinderen tot hun 18^e jaar terecht kunnen. Daarna moeten ze naar de grote stad (intern). Ik zat me al af te vragen hoe het onderwijs in Stewart geregeld was.
Het is zwaar bewolkt, de bergtoppen zitten in de wolken. Je zou het niet zeggen, maar deze (begroeide) stroken zijn beverdammen. De bevers zullen wel in hun burcht zitten (slapen). Om half tien bereiken we het Indianendorpje Gitanyow. Als we de bus uitstappen rijdt er net zo’n gigantische pick-up caravan combinatie weg. Kijk, met zo’n combinatie ben je wel de King-Of-The-Road. Dit dorpje staat bekend om zijn totempalen. Verder om zijn Indianenmuseum (dat is het houten gebouw rechts op de eerste foto), maar volgens Willy is dit nooit open. Tja, ik heb ook altijd gedacht dat totempalen religieuze uitingen waren, dat is dus niet het geval.
Ik vind het indrukwekkend. Wat minder indrukwekkend is, dat zijn de Indianenhuizen. Ook hier is weer een enorme rotzooi rond de huizen. Het is tragisch.
Om kwart voor een zijn we bij de Bulkly River. Toentertijd hadden Indianen hier een brug gebouwd uit touw en balken.Nee, geen Peterbilt, maar een Kenworth houtvrachtwagen. Om kwart over een zijn we in Hazelton, het eindpunt van de raderboten over de Skeena River. Eerst rijdt Willy een rondje zodat we ons kunnen oriënteren en daarna zijn we ‘vrij’ om rond te kijken en te lunchen. Om te beginnen bekijken we de raderboot ‘Hazelton’ die in de Skeena ligt. Daarna lopen we een rondje. Tja, ik vind het weer net een ‘cowboydorpje’. In de bibliotheek is een museumpje ingericht. Als laatste eten we een broodje in het plaatselijk restaurant. OK, hier vlakbij is het openluchtmuseum K’san. Hier staan zeven originele Indianenhuizen opgesteld. We krijgen een rondleiding en bezoeken een aantal huizen. Binnen mogen absoluut geen foto’s worden gemaakt. Een dochter van het laatste opperhoofd geeft tekst en uitleg. In de museumwinkel kopen we drie ansichten. Dat is zeker de reden dat je in de huizen geen foto’s mag maken. Ik ga ze scannen, dat lijkt me toegestaan. Het ‘dorpje’ ligt vlakbij de rivier. Logisch, de Indianen leefden van de zalm. Bewolkt is het de hele dag al. OK, we rijden een half uurtje verder en bereiken Moricetown Canyon. In deze waterval vissen Indianen met gevaar voor eigen leven. Helaas, hier is ook al geen zalm, dus die ene Indiaan is gewoon aan het oefenen. Om kwart over zes zijn we in ons hotel in Smithers. Zo te zien gaan wij als enigen in de stad eten. Morgenochtend vertrekken we hier weer en ik wil Smithers toch graag even zien. Eerst doen we boodschappen in de Gateway supermarkt. Het is een gigantisch grote (zoals meestal). Er is zelfs een vestiging van Starbucks in gevestigd. Steakhouse on Main lijkt ons wel wat en daar krijgen we geen spijt van. Als voorgerecht bestel ik Vietnamese Spicey Chicken en als hoofdgerecht een Hawaiian Chicken. Als huiswijn schenken ze hier een heel behoorlijke Chardonnay. We rekenen voor ons tweetjes slechts $60,- af, dus dat is niet duur. In het hotel kijken we nog even naar de TV. Het is het bekende recept, morgen weer vroeg op.