Dinsdag 28 mei
Virpazar – Nijagara Waterfall – Moraca – Kolasin – Biogradsa Gora nationaal park – Beijelo Polje
Om zeven uur staan we op en pakken (gelukkig) in. Om acht uur genieten we het ontbijt. Ik hoor dat drie zusjes mét hun vader dit hotel/restaurant draaien.
Het ontbijtbuffet ziet er prima uit. Het lijkt hier wel een museum en ik hoor dat het meeste dat hier staat en hangt afkomstig is van toeristen. Dit pand bestaat al 640 jaar.
Met het ontbijt kan ik wel even vooruit.
Om negen uur vertrekken we. We rijden even verder over een dam/brug over het Skadarmeer.
Om tien uur bereiken we de Nijagara Waterfall. Ik dacht eerst dat het een grap was, maar het staat echt zo op de landkaart.
Dus niet alleen op de grens met Amerika en Canada is er een Niagara waterval (https://www.hanshike.nl/6703/7/) maar ook in Montenegro. Deze waterval is net buiten de drukke stad Podgorica. Waar is de helikopter?
Bloemen zijn er wel en beestjes, inclusief een konijn.
Tijd voor een espresso, het restaurant is ruim bemeten.
Om elf uur stappen we weer in de bus op weg naar de volgende activiteit.
Het landschap is hier ruig en bergachtig.
Om tien over twaalf zijn we bij het 13e-eeuwse orthodoxe klooster Moraca.
We worden welkom geheten door souvenirshops.
Kijk, daar is het. Altijd mooi gelegen zo’n klooster en tuinliefhebbers zijn de monniken/nonnen ook altijd.
Wat bedoelen ze met deze plaatjes? Die begrijp ik nooit zo goed. Maar als ik de kerk betreed, merk ik het wel. Fotograferen mag hier niet. De non die hier toezicht houdt, wordt bijna hysterisch als een enkeling het toch doet. Tja, als ze nu ansichten verkopen, begrijp ik dat wel. Die koop ik dan altijd en scan ze thuis in. Daarna gebruiken we ze als kerstkaarten. Maar hier zijn geen ansichten te koop, dus schiet ik een enkele foto uit de heup.
Op het terrein staat ook een kapelletje. Daar is geen toezicht, dus kan ik op mijn gemak fotograferen.Op de begraafplaats staat een enkele grafsteen.
Tegen enen vertrekken we weer. Op naar Kolasin voor de lunch. Onderweg blijft het ruig
en bergachtig.
Om kwart over één bereiken we het dorpje Kolasin. We worden welkom geheten door dappere strijders. De tekst op de plaquette is in het Russisch (of zoiets), jammer. Ik lees wel dat het standbeeld betrekking heeft op 1941 – 1945.
Welkom!
Groot is het dorp zeker niet, gezien de kaart.
In elk geval is er een winkelstraat, druk is het niet.
En een heus parkje.
Achter het standbeeld is het restaurant.
Wat schaft de pot?
Voorlopig nog niets.
Ai, een broodje gezond. Lekker hoor! Het brood is stevig en de tomaten zijn zongerijpt. We rekenen voor twee sandwiches, een cola en een Fanta €12,40 af. Het is bijna voor niets. OK, we kunnen er weer tegen.
Om kwart voor drie vertrekken we weer en rijden naar het Biogradsa Gora park, dat we na een halfuurtje bereiken.
Het mooie Biogradsa Gora park is een van de oudste beschermde natuurgebieden van Europa. Het wordt omgeven door de bergpieken van de ruim 2000 meter hoge Crna Glava, Zekova Clava en de Troglava. We parkeren bij het Biogradska-meer en maken een wandeling van 3,5 kilometer langs de oevers van het meer door het 400 jaar oude oerbos.
Nou, een mooie vlakke wandeling. Wel veel over keien en boomwortels, dus voorzichtigheid is geboden (en goede wandelschoenen).
Ik zie wat regenwolken die zich samenpakken. Onderweg naar ons hotel in Beijelo Polje begint het te regenen en te onweren.
Om 17.40 uur bereiken we hotel DVOR en krijgen kamer 104. Er is geen lift (gisteren ook al niet). Er is geen waterkoker (wel een restaurant) en een piepkleine douche. Er is wel een aggregaat (buiten) én een TV.
We dineren in dit hotel/restaurant. Hm, de menukaart is zonder plaatjes.
We gaan voor een Greek Salad, de Smoked Trout fillet voor Orchideetje en voor mij de mixed meat (veal). Een Fanta en een Točeno pico erbij (voor de dorst).
Het biertje komt vlot, de Točeno pico zit wel in een glas van een ander merk.
Tjonge, het is allemaal wel erg veel, maar wel prima gegeten. De rekening is €29,20. Ik denk dat we gaan emigreren.
Om kwart voor acht zijn we uitgegeten en gaan we naar de kamer. Op de TV een muziekprogramma met cowboys en dansmariekes. Om halftien douchen (+ wasje) en we zoeken onze legerstede op.
Als laatste de GPS-track.
Wordt vervolgd