Zaterdag 5 oktober 2013
Moab – Salt Lake City
Om half acht staan we op en om kwart over acht lopen we naar ‘Moab Dinner’. Nou, ’t is druk, we moeten even wachten. Peter komt bij ons zitten, en we vragen naar de Yellowstone reis die in 2015 op de rol staat. Daar hebben we wel oren naar en we geven ons meteen op als ‘belangstellenden’.
Eerst wordt er een groepsfoto gemaakt en om half elf vertrekken we voor de rit van 377 kilometer naar Salt Lake City.
Ik hoor van groepsleden dat de reisorganisatie OAD failliet is. Tjonge, en OAD is een behoorlijk grote! SRC cultuurvakanties (eigendom van OAD) is dus ook failliet. Met SRC zijn we in het verleden heel wat keren op vakantie geweest. Update: delen van OAD maken een doorstart en SRC is teruggekocht door de oprichter.
Ook Baobab is failliet. Nou, het gaat niet goed in de reiswereld. Ik denk dat er de afgelopen tien jaar één en ander is veranderd en dat de reiswereld daar niet (op tijd) op heeft ingespeeld.
We draaien highway 191 op, gevolgd door een stukje Interstate 70, en daarna weer verder over de 191.
Dit is het Visitor Center van Arches National Park. De parkeerplaats oogt verlaten.
De shutdown is nog steeds niet opgeheven. Ik ga maar weer voorin de bus staan. Het is niet helemaal zonder gevaar en dan ook verboden. Ik ben blij dat Miguel er verder geen probleem van maakt. Hier slaan we linksaf Interstate 70 op. Inmiddels zitten we weer op de 91. Tegen enen genieten we de lunch in JB’s in het stadje Price. Ze hanteren hier een zelfbedieningssysteem. Nou, net zo makkelijk en ook nog snel. Als je op zo’n kaart je keus moet bepalen ben je wel even aan het studeren. Ik begin met een soepje, gevolgd door een salade. Daarna fruit (geen foto) en als laatste een toetje. Het eten in de States is goed, maar ‘verfijnd’ is het bepaald niet. Meestal is het wel ‘veel’. Op de nota is de ‘gratuity’ al berekend. Zouden ze dit mettertijd overal gaan doen? Dollars ogen hetzelfde, je moet dus goed op de cijfers letten. Biljetten van $50 en $100 hadden we net niet bij de hand. Veel eten zei ik al, dus taferelen als deze zie je dagelijks. Toch is het lang niet zo erg als we toentertijd in Las Vegas hebben gezien. Rond half twee gaan we weer verder over de 91. Ongemerkt gaat de highway over in de Interstate 6. Het is een mooie route door bergachtig gebied. Speed limit 60 staat er op het bord! Druk oogt het niet. Het landschap wordt vlakker. Een kolentrein, achteraan duwen twee locs. En vooraan trekken er ook twee. Besneeuwde toppen in de verte. Zou dat de Mount Nebo kunnen zijn? Links en rechts van ons ligt met bos bedekt gebergte. 40 mijl per uur, dus voet van het gas en eventueel bijremmen. Rechts houden, die ander doet dat ook. De besneeuwde toppen komen dichterbij. ’t Is toch niet de Mount Nebo, die liggen meer links. De naam van dit massief staat niet op mijn kaart. Een karretje buizen. Dichterbij de besneeuwde top komen we niet. De bomen zitten al aardig in de herfstkleuren. In dit tochtgat hebben ze een x-aantal windmolens geplaatst. In Nederland waait het slechts 200 dagen per jaar voldoende om een beetje elektriciteit op te wekken. Op die dagen heb je meteen een overschot en bewaren gaat nu eenmaal niet. Is dat in de States ook zo? Ik bedoel die 200 dagen per jaar wind? Ik denk dat dit het stadje Moark Jct. is. Mijn GPS heeft deze foto niet voorzien van het coördinaat. Zitten we hier al op de Interstate 15 naar Provo en Salt Lake City? Het zal niet veel schelen. Om hier zelf te rijden moet je je wel goed voorbereiden. Voor €30,- heb je Noord-Amerika (van Sygic) op je smart Phone staan, dat lijkt mij wel een aanrader. We rijden met de bus op de ‘Express’ baan. Mag dit wel? Deze vrachtauto rijdt niet de verkeerde kant uit, hij wordt gesleept. Dat doen ze met de achterwielen los van de grond. De voorwielen zijn zeker niet aangedreven. Zo langzaamaan wordt het wel wat drukker. Salt Lake City wordt voor een groot gedeelte omgeven door bergketens. Dat is denk ik de hoofdreden dat de Mormonen zich hier toentertijd gevestigd hebben. Zij meenden hier vrij te zijn van vervolging. Om kwart over drie bereiken we ons hotel. Nou, ’t ziet er kek uit. Jim regelt bij de receptie de formaliteiten. Een zwembad is er ook. Onze kamer, dit keer met één kingsize bed. Vanavond hebben we een vrije avond. Dat wil zeggen dat het diner niet is inbegrepen.
We moeten er dus op uit. Het is nog vroeg – en prachtig weer – dus besluiten we Salt Lake City (SLC) in te gaan. Het is een stukje lopen, maar gedeeltelijk kunnen we met de tram.
We komen langs de nodige grote hotels. OK, er zal ook wel een kantoorgebouw tussen zitten. Peter had ons verteld dat er een conferentie van de Mormonen aan de gang is. Het kon wel eens druk zijn in de stad. Daar lopen er een paar, ze zijn keurig gekleed en voorzien van een badge. Daar is het centrum al, we hebben niet eens gebruik gemaakt van de tram. Het is inderdaad druk in de stad. Zo te zien is dit het winkelcentrum. In deze ‘Sharro’ gaan we maar niet eten, het is ons te druk. Wel gaan we even naar de washroom. De skyscrapers mogen er wezen. Dit is echt een wereldstad. Sneaky maak ik wat foto’s op straat. De mensen die keurig gekleed gaan zijn conferentiegangers. De overigen zullen wel toeristen zijn. We naderen het Tempel complex van de Mormonen, er is hier geen ontkomen aan.
Tja, nu moet ik toch iets vertellen over het fenomeen ‘Mormoon’. Ik wil er ook weer niet al teveel over zeggen, dat kunnen ze beter zelf, zie de links naar een aantal sites. In elk geval is de ‘Kerk van Jezus Christus van de Heiligen der Laatste Dagen’ (LDS) gesticht door Joseph Smith Jr. op 6 april 1830 in de Staat New York. Op 14-jarige leeftijd kreeg Joseph in 1820 een eerste visioen, gevolgd door een visioen in 1823 waarbij de engel Moroni hem opdracht gaf om een eeuwenoude kroniek – geschreven op gouden platen – te vertalen. Deze vertaling gaf hij uit onder de naam ‘Boek van Mormon’ (http://scriptures.lds.org/nl/bm/ttlpg). In dit boek beschrijft hij dat ten tijde van de bouw van de ‘Toren van Babel’ een aantal families over de Oceaan per schip naar Amerika is gegaan. Hoogtepunt in het boek is de verschijning van Jezus Christus aan deze families in Amerika. Wetenschappelijk genetisch onderzoek heeft inmiddels aangetoond dat geen enkele inheemse Amerikaanse stam sporen van Hebreeuwse afstamming vertoond.
Het ‘Boek van Mormon’ wordt gelezen naast het Oude en Nieuwe Testament en zij geloven dat de Bijbel het onfeilbare woord van God bevat.
Eind 1830 zijn er een paar honderd gelovigen, die hevig vervolgd worden. Joseph Smith en zijn broer Hyrum worden op 27 juni 1844 gelyncht. Het merendeel van de gelovigen heeft zich inmiddels in de Staat Illinois gevestigd, maar ook daar worden zij vervolgd. Onder leiding van Brigham Young vertrekken ruim honderd Mormonen en vestigen zich op 24 juli 1847 in SLC. Daarbij sprak Brigham Young de woorden ‘This is the Place’.
Morgen gaan we naar het monument kijken dat is geplaatst op de locatie waar deze woorden werden uitgesproken. In de jaren die volgen vertrekken ruim 70.000 Mormonen voor de (voet)tocht van 1500 kilometer naar SLC. Momenteel telt de LDS ruim 15 miljoen leden verspreid over 176 landen, waaronder ook Nederland. Het merendeel van de Mormonen woont in de States, met name in de Staat Utah.
Mormonen bedrijven actief zending, wereldzijn zijn er zo’n 50.000 actief. Merendeels zijn dit jonge mannen die – op eigen kosten – twee jaar bezig zijn met het verrichten van bekeringen. De Mormoonse kerk is één van de weinige kerken die groeien in ledental.
Mormonen zijn – in mijn ogen – behoorlijke fundamentalisten. Seks is alleen toegestaan binnen een huwelijk tussen man en vrouw. Zo’n huwelijk wordt niet gesloten ‘tot de dood u scheidt’, maar ‘voor tijd en alle eeuwigheid’. Zelfbevrediging en porno is niet toegestaan. Homoseksualiteit is een gegeven, maar homoseksueel gedrag is uit den boze. Abortus is in principe zonde. Polygamie (een man trouwt meerdere vrouwen) werd gepropageerd tot 1890. (Joseph Smith zelf had maar liefst 32 vrouwen.) Toch zijn er momenteel nog steeds mannen gehuwd met meerdere vrouwen. Volgens het 13^e Mormoonse gebod moeten zij eerlijk zijn, trouw, kuis, welwillend, deugdzaam en goed doen aan anderen. Drugs, tabak, alcoholische dranken, koffie en thee zijn verboden. Tien procent van hun inkomen moeten zij doneren aan de LDS. Sowieso is het bestuur van de Mormoonse kerk zeer autoritair.
Ik vind een in het Engels gestelde ‘Proclamation’ die er niet om liegt! Ik hoop dat de gescande versie leesbaar is. Omstreden is het gebruik om postuum personen te dopen, onder andere zijn leden van ons Koningshuis gedoopt. Daartoe voert de LDS genealogisch onderzoek uit met zelf ontwikkelde software. De ‘Family History Library’ bevat de grootste genealogische databank ter wereld. Momenteel zijn meer dan twee miljard namen van overledenen geregistreerd. Men hoopt van minimaal 8 miljard mensen de persoonsgegevens te traceren. Toch is dit maar 10% van de geschatte 80 miljard mensen die ooit op aarde heeft geleefd. In Nederland hebben veel gemeenten persoonsgegevens beschikbaar gesteld aan de Mormoonse kerk, maar ook het Centraal Bureau voor Genealogie heeft meegewerkt. Die laatst genoemde instantie had dat niet mogen doen, schrijft minister Ronald Plasterk (Binnenlandse Zaken) in antwoord op Kamervragen d.d. 10 december 2012.
Tja, in mijn optiek zijn het beste mensen, maar zij zitten er natuurlijk verschrikkelijk naast. Het is niet anders. (http://nl.wikipedia.org/wiki/Kerk_van_Jezus_Christus_van_de_Heiligen_der_Laatste_Dagen)
(http://mormon.org/nld)
(http://www.kerkvanjezuschristus.nl)
(http://www.trouw.nl/tr/nl/10844/Mormonen/index.dhtml)
We lopen door de poort het tempel complex op. Tjonge, het is hier behoorlijk vol met conferentiegangers. Ik zie ook veel ‘jong’ volk, teenagers en twintigers. Ik krijg het idee dat het hier ook gaat om een relatie aan te gaan met een gelijkgestemde.
Daar is de tempel! Het is een megalomaan gebouw en voor niet-Mormonen niet toegankelijk. Er vindt zes dagen per week elk half uur een huwelijk plaats. Nou, we treffen het, dit stel heeft het net achter de rug. Mijn felicitaties! We lopen met de stroom mee en komen terecht bij het Conferentiecentrum. Er kunnen 21.000 mensen in en zo te zien loopt het wel vol. Alle conferentiegangers (ik zie alleen mannen) zijn stemmig gekleed. In mijn outdoor kleding maak ik natuurlijk geen kans. Dit is de tabernakel, waar 7.000 personen ter kerke kunnen gaan. Er staat hier een monument ter nagedachtenis aan de Mormonen die met een handkar naar SLC reisden. Ok, het wordt tijd om op een hapje eten uit te gaan. Morgen hebben we nog een paar uur in SLC. Er is hier een ‘echte’ Apple store. De nieuwe iPhone 5c (van color, niet van cheap) is te bestellen. We zien diverse restaurants, maar geen staat ons aan. We herinneren ons dat er naast ons hotel een Indiaas restaurant is. Dat zien we wel zitten. Dat lukt en ik bestel een biertje en Tandoori kip. Meer dan prima! Ons hotel is sfeervol verlicht, het lijkt wel een sprookje. Even na achten zijn we weer op de kamer.