Zaterdag 31 juli 2021
’t Heinenhoes – Vesting Bourtange – ’t Heinenhoes
Om kwart over acht staan we op en een half uurtje later genieten we het ontbijt.Het heeft geregend, maar de zon komt door! Rond tien uur gaan we op weg naar de vesting Bourtange. Onderweg genieten we van de ene na de andere plensbui. Het is dat we online tickets hebben besteld, anders zou ik omkeren.
Tegen elven parkeren we nabij de vesting en lopen naar de intree. Nou ja, het is droog en de zon schijnt! We zijn een half uur voor op ons tijdslot, maar het is geen probleem.
Tijdens het lopen van het Noaberpad medio november 2013 ben ik door de vesting gelopen. Veel bezienswaardigheden waren toen gesloten, bovendien had ik er toch de tijd niet voor. Nu maak ik dat goed!
Even wat geschiedenis.
In 1580 koos de stad Groningen voor Spanje. Groningen werd bevoorraad vanuit Duitsland over een tange (zandrug). Willem van Oranje gaf opdracht een vesting te bouwen om de bevoorradingsweg af te sluiten. In 1594 werd Groningen heroverd en werd Bourtange opgenomen in de grensverdediging van de drie noordelijke provincies.
De vesting is daarna nog diverse keren uitgebreid. In 1742 bereikte de vesting de grootste omvang. In de jaren daarna verdroogde het moeras en de vuurkracht van de kanonnen nam toe. Militair-technisch gezien was de stelling achterhaald. In 1851 werd de vesting opgeheven. De grachten werden gedempt en de militaire gebouwen verkocht. Echter, de gemeente Vlagtwedde heeft de vesting laten herbouwen naar de staat van 1742. Momenteel is de vesting een toeristische attractie van betekenis.
We worden welkom geheten door deze dappere Piekenier.Zo’n handwijzer is altijd handig, maar het gaat mij om de wit/rode sticker van het Noaberpad.Via deze ophaalbrug betreden we de vesting.Informatie over de vesting Bourtange. Ik hoop dat het voor iedereen leesbaar is.Het is toch een enorm karwei om met spade en kruiwagen deze grachten uit te graven en wallen op te werpen.Verderop nog twee ophaalbruggen. Die ‘nemen’ we zo direct om de eigenlijke vesting te betreden.Daar ligt de tweede ophaalbrug.Vanaf de wal zicht op het kerkje.Een (Standerd)molen is er ook.En een Rosmolen.Je zit hier middenin het veen, dus turf was de geëigende brandstof. Ik was eens in een openluchtmuseum met een schooltje. Pal achter de lessenaar van de juffrouw brandde een turfvuur. Het benam me gewoon de adem!
De opslag van turf vergt nogal wat ruimte.Tja, de kerk. Wat zal ik daar over zeggen. In elk geval kreeg ik toentertijd het Reglement betreffende de Krijgstucht op de eerste opkomstdag uitgereikt. Artikel 1a was in mijn boekje al opgenomen (http://resolver.kb.nl/resolve?urn=urn:gvn:EVDO02:NIOD05_4506A&role=pdf):
Artikel 1a
Daar de godsdienst de bron is van alle geluk, deugd en waren moed, behoort ook in den krijgsstand een ieder zich tot het hooghouden daarvan en tot eene zedige levenswijze te bevlijtigen; de godslasteringen, het vloeken en zweren moeten worden nagelaten en zullen de meerderen hierin en in al wat de handhaving der goede zeden kan bevorderen, hunnen minderen met een goed voorbeeld voorgaan, en alle buitensporigheden algemeen vermeden moeten worden.
Of de militairen ook in 1580 dit Reglement kregen uitgereikt is mij niet bekend, maar iets soortgelijks zal er wel zijn geweest.
De kerk is open en te bezichtigen.Hm, ’s Lands Huys zou ik geen ‘stafgebouw’ noemen, maar eerder de algemene ruimte. Momenteel is hier het restaurant gevestigd. Daar gaan we straks een bezoek aan brengen.Voor de helderheid, de vesting is gratis te bezoeken, echter voor enkele bezienswaardigheden – waaronder de Synagoge – is een ticket à €8,50 p/p verplicht.
De museumjaarkaart is niet geldig. Sowieso is een bezoek aan de Synagoge een ‘must’.De kapiteinswoning. Binnen valt er niet zoveel te zien.Het loopt tegen twaalven en we hebben wel trek in koffie met iets erbij. Dat nuttigen we binnen want er komt een buitje over.Zoals al eerder gememoreerd, dit pand is het ’s Lands Huys. Binnen zijn twee kamers ingericht.Aan de Kruitstraat – hoe toepasselijk – staan de kruithuizen, ingegraven in de wal.Tjonge, dat wist ik niet, maar hier zijn tijdens WO-II zes Poolse militairen gesneuveld.We lopen door naar de Baracquen.Zijn deze kanonnen gereed voor gebruik?De rode huisjes zijn de ‘secreten’ voor de soldaten. De officieren beschikten over een eigen toilet in hun huis aan het Marktplein.Kijk, zo te lezen kun je hier overnachten.In het Nieuwe Kruithuis is een compleet museum ingericht. Hier zijn we wel even bezig. Het komt goed uit, want het begint weer te regenen. Ik meen dat sommige huizen ‘gewoon’ bewoond worden.Het is bij drieën. We hebben de vesting Bourtange wel gezien. Trouwens, echt druk was het niet in de vesting, maar toch liepen er heel wat bezoekers rond.
Hm, in een echte lunch hebben we geen trek, maar deze romige tomatensoep gaat er wel in.Een laatste foto voor we in de auto stappen.We hebben tijd genoeg en nemen een route ‘binnendoor’. Onderweg tanken, want de ‘peut’ begint op te raken. Om kwart over vier bereiken we het Heinenhoes. Op de kamer bereiden we thee, daarna douchen en omkleden. Ondanks de buitjes hebben we sowieso een mooi gevulde culturele dag achter de rug.
Om half zeven gaan we aan tafel.
Ik start met een Franse Sauvignon. De wijngaarden van Touraine bevinden zich op de overblijfselen van de beroemde Rifle-steen die door het Napoleontische leger werd gebruikt. De sterke, stenige lading, het zachte golvende reliëf dragen bij aan de bloei van Gamay Noir, Côt maar ook Sauvignon. De vuursteenbelasting geeft dit ras de mineraliteit, gerookte tonen die zo kenmerkend zijn voor dit terroir. Deze heerlijke wijn met citrus, kruisbes, en minerale smaken is zeker een goede begeleider bij visgerechten, krab en kreeft. Ok, klopt, een heerlijke wijn.Het voorgerecht is een Zalmbonbon met garnalen.Het tussengerecht is een witlofsoep.De rode wijn komt door. Het is een Chileen bereid uit de Carmenère druif.
Deze Carmenère is licht op hout gelagerd, wat de typering ten goede komt. Deze wijn heeft intense aroma’s van rood fruit, chocolade en witte peer.
Een fijne neus met elegant fruit zoals bosbessen en kersen. In de mond is hij aangenaam met soepele tannines. Een erg toegankelijke wijn die een klasse hoger speelt dan zijn prijs.
Ook dit is een heerlijke wijn.Het hoofdgerecht is een runderstoofpotje, rundvlees uit de regio, aardappelkroket en rode kool.De port komt door. Dit is zo’n bekende, verder toelichting lijkt mij overbodig.Het volgende gerecht zijn kaasjes uit de streek met chutney.Opnieuw een Chileen, maar nu een Muscatel. Het is een zachte zoete wijn met mooie frisse tonen. Deze Chileense wijn is gemaakt van laat geplukte muscatel druiven. Daarnaast kent de wijn een aroma van gekonfijt fruit en amandelen.Deze wijn combineert perfect met het nagerecht te weten crème brûlée, vanille ijs, rood fruit en slagroom. Deze crème brûlée smaakt precies zoals het hoort. Bijna overal smaakt het nergens naar. Blijft Dick koken? Dat hopen wij van wel, het zou zonde zijn als hij met zijn talent niets meer zou doen. Beide diners voortreffelijk gekookt, onze complimenten!!We besluiten weer met thee.Op naar de kamer, we zijn wel aan enige rust toe.