Maandag 13 april 2009
Lemmer – Hindeloopen
Om negen uur wordt het ontbijt geserveerd en om tien uur vertrekken we. We beginnen met hetzelfde stukje door Lemmer als gisteravond. Het is bewolkt en een beetje nevelig. Het is 14 graden in de plus en er staat weinig wind. We blijven min of meer de kust volgen. Vreemd, het Zuiderzeepad (dus te voet) doet Sloten en Balk aan. Waarom de fietsroute die stadjes niet aandoet vind ik een gemis. Tamelijk ‘landelijk’ bereiken we het strandje van Oudemirdum. Ai, het strandpaviljoen is open. Er is een knots van een terras waar twee mensen zitten. Hier genieten we de KMA. Ik hoop voor de uitbater dat de zon straks doorkomt en dat er nog vele gasten komen. Na een uurtje stappen we weer op de fiets. Tja, wij blijven de kust volgen. Het Zuiderzeepad loopt door het Gaasterland, dat missen wij compleet. Toch lopen er fietsroutes door het Gaasterland, weet ik van een eerdere fietsvakantie. Tegen enen zijn we in Stavoren en lunchen bij het restaurant ‘Hoofd aan de Haven’.Een lekkere appelpannenkoek serveren ze hier. Op een steenworp afstand kijkt de Vrouwe van Stavoren over de Zuiderzee uit. Kwart over twee stappen we op, na besloten te hebben door te fietsen naar Hindeloopen. Daar zijn we al eens geweest en we willen het nog wel eens terugzien. De route loopt achterlangs de dijk. Tja, daar is eigenlijk niet zoveel aan. Verder moeten we ontelbare klaphekjes passeren. Dat drukt het tempo aardig. Tien voor drie fietsen we Hindeloopen binnen. Uiteraard is het hier verschrikkelijk druk. Helaas, het is toch wat later geworden dan gepland. We besluiten meteen door te fietsen naar het station en hopen daar de trein van 15.07 uur te halen. Het station zit nog een aardig eind uit Hindeloopen, bemerken we. Precies drie uur staan we op het station, we zijn niet de enigen. We moeten nog kaartjes pinnen en uiteraard kaartjes voor de fietsen. Als we ons omdraaien komt het treintje naar Leeuwarden aanstomen. We passen er allemaal in, maar het is wel proppen. Uiteraard moeten we het hele eind naar Leeuwarden (een klein uur) staan. In Leeuwarden lopen we meteen naar spoor 3. Vreemd, er staat een trein, maar het informatiebord is blanco. Dan wordt er iets omgeroepen. Er is een probleem met een brug en we kunnen niet naar Zwolle. We moeten opnieuw in zo’n fluttreintje van Arriva naar Groningen en daar de Intercity nemen naar Zwolle. Wat een malheur! Een menigte mensen spoed zich naar het treintje. Ik heb nog niet vaak zo’n volle trein gezien. Japanse toestanden zijn het.
De machinist meldt zich. Hij mag gezien de veiligheid niet rijden en hij vraagt of er een aantal mensen willen uitstappen. Twee of drie mensen kiezen eieren voor hun geld en stappen de trein uit. Tja, dat schiet niet op natuurlijk. Na tien minuten herhaalt de machinist zijn verzoek. Niemand reageert. We kunnen toch moeilijk naar Zwolle fietsen. Na nog eens tien minuten zegt de machinist dat er een treindeel wordt aangekoppeld. Dat duurt nog eens tien minuten. Uiteindelijk vertrekken we. Het is nu 16.25 uur. Uiteraard moeten we weer staan. Om 17.10 uur rijden we Groningen binnen. De Intercity naar Zwolle is net weg, dat betekent een half uur wachten. Om een lang verhaal kort te maken, om half acht zijn we er eindelijk. We zijn vier en een half uur onderweg geweest. We fietsen meteen door naar Peacocks. Daar zit het ook vol, maar we kunnen er nog net bij. Wat een dag! Nou ja, we zijn er, straks maar uitpakken. Toch prachtig gefietst, veel gezien, wat wil je nog meer. Eens kijken of we tijdens de Pinksterdagen de andere helft van het Zuiderzeepad kunnen fietsen.